Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 284
280
Rjómabú og svínarækt.
Það er einkar þýðingarmikið í öllum iðnaði að nota
sem bezt allar auka-afurðir og hagnýta sér þær, svo
ekkert fari til spillis. Þetta nær einnig til smjörfram-
leiðslunnar á rjómabúunum hér á iandi. Þar eru það
áfirnar, sem oftast verður litið úr, en sem þá ríður á að
gera sér sem mest arðberandi.
Smjörframleiðslan er stöðugt að aukast, og það má
jafnvel segja, að eftir nokkur ár, verði liún þýðingar-
mesti iðnaðurinn á þessu landi. Þetta ár hefir smjör-
framleiðslap numið um 200 þúsund pundum, og eftir því
iætur nærri, að áflrnar undan þessu smjöri hafl verið um
800 þúsund pd.
Gera má ráð fyrir, að helmingurinn af áfunum hafl
verið notaðar til einhverra hagsmuna, en hinu hafi blátt
áfram verið helt niður, sem skemdum áfurn, og var eg
.oft vitni að því, að það var gert. Það væri strax mikið
unnið við það, að geþa haft upp úr helmingnum af áfun-
um (400,000 pd.) sem svarar 1 eyrir fyrir hvert pund,
það yrðu 4000 kr. eða nálægt 180 kr. á hvert bú, er
starfaði síðastliðið sumar. Og hafi maður fyrir augum
verðið á korni hér og í Danmörku, þá mundu búin, með
því að ala svín, geta taliðsérað hafa 200 kr. hvert upp
úr áfunum. Það er með öðrum orðum, að kostnaður-
inn við fólkshaidið fengist borgaður með þessari upphæð.
Eg hefi oft verið spurður um, hvað gera skyldi við
áfirnar, og hefi eg jafnan svarað því á þá leið, að það
ætti að drekka þær og nota þær í mat. Að sumrinu eru
áfirnar sá bezti svaladrykkur, sem unt er að fá, og í
grauta eru þær einnig mjög góðar. Góðar, nýar áfir hafa
í sér 91,5°/o vatn, 3,05% eggjahvitu, 0,22% feiti, 4,52%
sykurefni og mjólkursýru og 0,71°/0 ösku.
Hér við mjólkurskólann höfum við áfagraut tvisvar