Vikuútgáfa Alþýðublaðsins - 04.02.1932, Blaðsíða 2

VIKUoTGÁFAN
hann á í máli við. Verkamála-
ráðið ú't af því, aö það lét stöðva
bát hans.
Þórhallur kvaðst hafa komið
hingað til bæjarins á báti sinum
Úðafossi s. 1. þiiðjudagskvöld og
lagðist þá að steinbryggjunni. Lá
þá þar líka yið sömu bryggju
vb. Hulda, og lágu bátarnir þarna
saman þar ril Hulda fór héðan.
Þórhallur segist hafa hitt för-
manninn á Huldu oft þá daga,
sem þeir báðir dvöldu héjr í Rvík,
enda kveöst hann hafa þekt Pál
vel, eims og aðra bátsverja.
Kvaðst Þórhalilur hafa hitt form.
á Huldu síðast svo sem einni klst.
áður en báturinn fór. Ekki kveður
Þórhaíhir þá formennina hafa átt
tai saman um olíu eða aðrar véla-
Mrgðir, en hann kveðst sama dag-
iinn sem Hulda fór hafa átt tal
við vélamanninn, Magnús Sig-
urðsson. Sagði Magnús þá, að
þeir hefðu mieiira en nóg f af
brensluolíu, og gat þess meiira að
segja, að þeiir gætu miðlað öðr-
um. Hins vegar kvað Magnús þá
knappa með smurniingsolíu. En
Þórhallur getur þesls í þesisu sam-
bandi', að ekki komi iil nokkurra
mákt, að smurningsolíu-póliitúr-
skortur hafi getað orðið bátnum
að tjóni, því að ef í nauðir reki,
megi alt af blanda smurnings-
olíu-pólitúr með steinolíu, þó ekki
tii langframa. Þegar Þórhallur
var spurður að því hvort hann
hafi orðið yar við, að einstakir
menn eða forráðamenn alþýðu-
samtakanna hér í bænum veittust
að bátnum á einn e'ða á annan
hátt, þá svarar Þórhalilur því
þannig, að hann váiti eigi annað
'é'n að sá bátur hafi verið látinn
algerlega afsfciftalaus — og aldr-
ei segir hann að formaðurinn á
Huldu hafa látið orð falla
í þá átt. Þórhallur kveður
veður hafa verið mjög slæmt þeg-
ar Hulda fór héðan. Rétt þegar
hún var sloppin út úr höfn-
inni gerði sérstaklega slæmt él,
og kveðst hann þá og aðrir hafa
talið víst, að báturinn myndi
snúa aftur, með því að formaður-
inn hafi verið sérstaklega var-
kár maður.
Sfmon Gfslason, vélamaður
á Merknr,
segiir fyrir réttinum, að hann hafi
átt tal við vélamanninn á Huldu
og hafi hann sagt, að þeir hefðu
næga olíu. Yfirheyrður kveðst
hafa verið á sfeinbryggjunni er
báturimn var að fara. Er Hulda
var að fara út með bryggjunnii
þ. e. þeim hluta bryggjunnar, sem
Var í sjó, snérist afturendi báts-
ins upp að bryggjunni og „stopp-
aðist" vélin þá alt í einu sem
snöggvast, en fór þó rétt strax
af' stað aftur. Ekki eegist Símon
hafa séð hvort spaðarnir komu
við, með því að bæði var bryggj-
'an í sjö, og einnig var um nokkra
fjarlægð að ræða. Telur Símon
mjög sennilegt, að þessi stöðvun
vélarinnar hafi stafað af því, að
annaðhvórt hafi spaðarnir sfeg-
ist í bryggjuna eða þá að véla-
maðurinn hafi „kúplað frá" er
hann 'sá hve skrúfan nálgaðist
bryggjuna, tii þess að forðast að
þeir slægjust í hana af afli.
Auk þessara manna, sem hér
hafa verið taldir, hafa margir
aðrir menn mætt fyrir réttinum,
og er skýrsla þeirra í flestum
atriðum, og öllum þeim, sem máli
skifta, eins og skýrslur þær, sem
að framan getur. Samkvæmt
skýrslu eins mannsins hvað véla-
maðurinn á Huldu hafa sagt
bróður sínum að hann væri
hræddur um, að skrúfan hafi
slegist við bryggjuna og losnað.
Hreppstjðrinn leitar vitna.
Einn af þeim, sem fórust með
vb. Huldu, hét Dagbjartur. Var
hann uppeldissonur Kára Kára-
sonar verkamanns og Júlíónu
Stígsdóttur á Grettiisgötu 18 B. —
Síðast liðið föstudagskvöld var
Kári kallaður í símann, og var
þar kominn hreppstjóriln.n í Kefla-
vík, sem enn hefir ekki verið
sviftur lögregluvaldi í þorpinu.
Byrjar hreppstjórinn með því að
upplýsa Kára um þau merkilegu
tíðindi, að hann sé nú fyrst að
skrá skipshöfnina á bátiwn, og
kvað Kári það nokkuð seint, þar
sem líkindi væru tiil að mennirnir
væru farnir. Næst segir hrepp-
stjórinn: „Ætli það hafi ekki ver-
ið oliúleysi, sem gekk að bátn-
um?" „Nei," svaraði Kári, „ég
gæti trúað að það hafi verið
miklu fremur seglaleysi." — Er
hreppstiórinn heyrði þetta, rauk
hann úr símanum og hringdi af í
eyrað á Kára.
Þessi "framkoma skýrir sig
sjálf. Hreppstjórinn hefir fundið
hver maður Kári Káraspn var —
og álitið þýðingarlaust. að ætla
sér að sannfæra þennan verka-
mann um að verklýðssamtökin
ættu sök á því slysi, er orðið
hafði.
Keflavík,
2. febr.
Keflavíkurdeiilan stendur enn
við hið sama. Nefndin úr útgerð-
armannafélagiinu í Keflavík var í
gær á fundi með tveim mönnum
úr stjórn Alþýðusamba^idsiins.
Jóni Baldvinssyni og Héðni Valdi-
marssyni, ásamt sáttasemjara rik-
isdins, Birni Þórðarsyni lögmanni.
Fundir voru haldnir frá kl. P/s
til 3V2, frá kl. 6—8Vi og frá kl.
10—HV2 og voru í Alþingiishús-
5nu. I dag kl, 11 hélt sáttasemjari
fund með ' nefndarmönnum úr
Keflavík, en óvíst er þegar petta
er ritað um framhald samninga.
Meðal útgerðarmanna í Kefla-
vík eru ekki fáir, sem sökum luns
Mga verðs á fiiski eru svo iilla
stæðir að þeir geta ekki gert út
báta sína. Þessir menn eru margir
hverjir mjög ósáttfúsir, því þeir
Þeir ærumeiöa
látinn félaga sinn.
Eitt af því, sem hneykslað hefir
ahnenning mest í Keflavíkurdeil-
unni, er hvernig þessi hálftrylti
hópur af útgerðarmönnum þar
syðra, sem búinn er að koma ó-
orði á alla útgerðarmenn þar og
næstum alla Keflvíkinga, hefir
reynt aö færa sér í nyt drukknun
skipverja á vélbátnum Huldu.
Hafa þeir við það notið góðrar
aðstoðar bæði Morgunblaðsins og
Vísis, sem reynt hafa að halda
lyginni við og dag frá degi flu'tt
nýja lygi jafnskjótt og sú fyrri
var rekin ofan í þá.
Fyrsta lygin var, að Hulda
hefði' verið rekin frá bryggjunni
út í óveðrið. Það hefði verdð
Sikorið á landfestar hennar. En
þessii lygi var rekin svo fljótt
aftur ofan í lygarana, að hún
komst aldrei í Morgunblaðiö. En
i því gaf að lesa 23. janúar (það
stóð nú reyndar dezember á blað-
inu), að Magnús heitinn Pálsson
formaður á Huldu hafi ekki haft
næga olíu til þess að komast til
Keflavikur nema í góðu veðri,
og síðan útmálar blaðið hvernig
hann hafi reynt að fá olíu til viö-
bótar, en alls staðar verið loku
skotið fyrir það. En blaðrifari
Morgunblaðsins er ekki ánægður
með þessa lygi sína, heldur bætir
við, að Magnús heitinn hafi reynt
„að fá olíu í Hafnarfiirði og við-
ar", en árangurslaust. En síðan er
útmálað hvernig báturinn hafi
lagt út „upp á von og óvon um
það, að olían, sem hann hafði,
mundi hrökkva". Hér skirrist
Morgunblaðið ekki við að bera
þann gapaskap upp á Magnús
heitinn Pálsson, sem var alþekt-
ur fyrir gætni sína og dugnað,
að hann hafi lagt af stað í mijög
tvísýnu veðri með ónóga olíu,
27. jan.
og þannig stefnt bæði sér og
skipverjum í lífshættu að óþörfu.
Daginn eftir (24. jan.) étur
Morgunblaðið þetta alt ofan í sig
með því að segja, að „sámkvæmt^
símtali við Keflavík", þá sé „því
máli ekki þannig varið, að vél-
bátinn Huldu hafi vantað olíu, er
hann fór héðan".
En þá er að finna upp nýja
lygi til þess að geta kent for-
göngumönnum verklýðssamtak-
anna um drukknun mannanna. Og
svo kemur það, að Huldu hafi
vantað smurningsolíu, og eins og
Morgunblaðið útmálaði hve mikl-
ar tilraunir Magnús heitinn hefði
gert til þess að ná í steinolíu,
eins útmálar blaðið nú hvernig"
ómögulegt hafi verið að ná i
smurningsoliu: „sökum ofstopa og;
hötana verkamálaráðsdns"..
Smurningsoliu-lygin er nú rekin
^afan í feður hennar, en þá kemur
*5Ú, að Hulda hafi lagt af stað í
mesta flýti vegna hræðslu for-
mannsins. Þes'sa lygi ber Morg-
unblaðið til baka sjálft um leið
og það flytur hana, með að segja
frá því, að Magnús heitinn ætlaði
suður aftur pegar á midvikudag,
þó það drægist til fimtudags, og
það, að hann tók farþega, sýnir,.
að ekki var í miklu flaustri af
stað farið. En þó Morgunblaðið
éti hér sjálft jafnhratt ofan í sig
það sem það segir, þá er hér þó
um allra svívirðilegustu lygina að
ræða, því hér er verið að bera
hræðslu og ímyndunarveiki á
hinn lárna formann, og nær sví-
virðingin hámarki, þar sem þess-
ir náungar skirrast ekki við að
airumeiða látinn mann, félaga
sin/i, til þess með því að reyna að
mannskemma mótstöðumenn sina.
viia, ad þeir geta hvort eð er
ekki gert út, þó deilan lagist.
Pá er vert að athuga, að héðan
úr Reykjavík er sífelt kynt undir
útgerðarmönnum í Keflavík, og
er skiljanlegt, að t .d. þeir Kveld-
úlfsmenn vilji að deilan verði sem
hörðust og sem lengst. Hún kom
þeim vel, þessi deila, þvi vegna
hennar gleymdust í bili sviknu
síldarmálin á Hesteyri, og því
lengur sem deilan stendur, þ\á
meiri er vonin til þess að almenn-
ingi gleymist alveg Hesteyrar-
málið.
Þess er vert að geta, að þó
samningar séu byrjaðir, má vera
að langt sé frá að deilan sé
leyst.
x>coc<x>ooooo<
Vikuútgáfa
Alþýðublaðsins.
kostar einar 5 kr. á árí.
>ooooooooooo<
Verkafólk á
og Keflavíknrdeilan:
Á fjölmennum fundi í Verklýðs-
félagi Akraneas, sem haldinn var
28. jan. 1932, þar sem m. a. var
rætt um Keflavikurdeiluna, var
samþykt eftirfarandi fundarálykt-
un:
Verkrýðsfélag Akraness lýsdr-
fylstu samúð sinná með baráttu
verkalýðstós í Keflavik.
Enn fremur lýsifr félagið fullu
trausti sínu á stjórn Alþýðusam-
bands Islands og treystir henni
tiJ að leiða Keflavíkurdeiluna til
lykta með fullum sigri félagsins
og fullum réttarbótum þeirra
manna, sem beittir hafa verið of-
beldi og árásum vegna alþýðu-
samtakanna.
Akranesi, 29. janúar 1932..
Svbj. Oddsson
formaður.
Arnm. Gíslason
riitari.