Dýraverndarinn - 01.02.1962, Blaðsíða 4

VETRARGESTUR
Þarf ar aðcerðir
Skýrsla frá Hallsteini Hinrikssyni, kennara.
Hallsteinn og vinnuflokkur lians.
Ég tók að mér, fyrir tilmæli bæjarstjóra, Stefáns
Gunnlaugssonar, að l'jarlægja gamlar girðingar og
gaddavir, sem hættulegur gat talizt skepnum.
Við starfið notaði ég vinnuflokk unglinga, sem
ég hef stjórnað tvö s.I. sumur. Dýraverndunarfélag
íslands samdi um þetta við bæjarstjórann.
Ég talaði við ýmsa kunna menn, áður en starfið
hófst. Og var Jrað álit Jreirra, að mjög nauðsynlegt
væri að fjarlægja gamlar mæðiveikisgirðingar og
Hafnarfjarðargirðinguna giimlu. Við byrjuðum Jm
suður af Húsfelli. Og ein girðingin lá Jraðan, aust-
an við Helgafell, suður milli Lönguhlíðar og Undir-
hlíða, yfir Undirhlíðar og niður á Krýsuvíkurveg
og með fram honum.
Girðingu Jjessari hefur ekkert verið haldið við
upp á síðkastið. Við grófunr vírinn niður, Jrví að
mjiig erfitt er að koma bílum að.
Þá tókum við girðingu (mæðiveikis) sem lá frá
Húsafelli austur á fjall, og komumst við næstum
alla leið að fjallinu. Þessi girðing lá einnig í aðra
átt, Jr. e. yfir Húsíell og norð-vestur í Heiðmörk,
og Íjarlægðum við hana einnig.
Einnig fjarlægðum við allmikið af vírflækjum,
sem eru eftirstöðvar frá dvöl hersins, bæði í Hafn-
arfirði og umhveríi. Allar þessar girðingar voru
orðnar stórhættulegar skepnum. Næsta skrefið þyrfti
að vera j)að, að fjarlægja girðingu þá, er liggur
Það var í nóvember í íyrrahaust, að fólkið í
Botnsskála í Hvalfirði varð vart við ókennilegan
fugl, sem J)að J)óttist sjá, að ekki nrundi kunna að
bjarga sér, eftir að íslenzkur vetur væri í garð
genginn. Það náði honum og bjó honum vetur-
setu innanhúss við skilyrði, sem J)að taldi, að hon-
um gætu hentað, og brátt hafði iólkið komizt að
raun um, lrvað honum féllt bezt að eta, og virtist
hann una Jrarna lífinu allvel. Þetta er miðlungi
stór spörfugl, stærri en sólskríkja og þúfutittling-
ur, en minni en þröstur, rauðleitur á bringu, en
dekkri á hálsi. Fengu börnin í Botnskála miklar
mætur á gestinum.
Þegar hlýnaði í lofti og snjóa leysti, tók hann
að syngja lagstúfa og óróaðist mjög í vistarveru
sinni. Það voraði vel, og brátt tók skógurinn að
laufgast. Þá varð J)að að ráði að sleppa fuglinum,
og íylgdu honum góðar óskir um gleðilega sumar-
daga, Jjegar hann sveiflaði sér inn í kjarrið.
Hann sást ekki aflt sumarið og liaustið, og fóst-
urforeldrar lians í Botnsskála voru að vona, að
hann mundi lrafa flogið til heimkynna sinna sunn-
an við ála íslands.
En viti menn. Einn dag í nóvember síðast liðn-
um var vetursetugesturinn kominn að skálanum,
auðsjáanlega í Jjeim vændum að beiðast J)ar vetur-
vistar. Samt var lrann svo styggur eftir frjálsræðið
í Botnsskógi, að leita varð lags um að veiða hann
í net.
Nú nýtur hann sömu gistivináttu hjá Eiríki
húsbónda og fjölskyldu hans og hann naut í fyrra.
Honum verður auðvitað sleppt út í syngjandi vorið
eins og áður, en svo er J)á að vita, hvort hann
sleppur við árásir fálka og smyrils næsta sumar og
kemur enn tif vetursetu í Botnsskála... En varla
mun hann leggja á hafið, úr því að hann gerði
J)að ekki í sumar sem leið.
eftir íjallinu og suður í Selvog. Og einnig mun eitt-
hvað vera eftir af vírflækjum í nágrenninu.
Stundafjöldi og kostnaðarreikningur fylgir hér
með á skýrslum, sem bæjargjaldkeri hefur í sinni
umsjá.
Við notuðum bíla til að fara með okkur og sækja
að kvöldi, en þeir biðu aldrei eftir okkur.
4
DÝRAVERNDARINN