Dýraverndarinn - 01.02.1947, Blaðsíða 13

dyravehndarinn
7
Gömul ádrepa fyrir illa meðferð
á útigangshestum í Reykjavík.
Hér fyrrum þótti það ekki ómaksins vert
að rita opinberlega um meðferð dýra, góða
eða illa, a. m. k. ekki þeirra dýra, sem jafn-
an voru „sett á guð og gaddinn“. Hreyfing
um dýraverndunarmál barst ekki hingað til
lands fyrr en með Tryggva Gunnarssyni, sem
þá var kaupfélagsstjóri og formaður Þjóðvina-
félagsins. Fyrir hans atbeina gaf „Dýravernd-
unarfélag danskra kvenna“ út 1. liefti dýra-
vinarins Þjóðvinafélaginu til dreifingar með
bókum þess 1885, og hélt síðan Þjóðvinafélag-
ið áfram útgáfu ritsins, og komu út sextán
hefti, hið síðasta árið 1916.
Mér þótti þvi merkilegt að rekast á ádrepu
um meðferð útigangshesta í Reykjavík vetur-
inn 1862—63. Vettvangurinn var og heldur með
ólíkindum, Skýrsla Lærðaskólans, og ummæl-
in rituð af sjálfum skólastjóranum, Bjarna
.Tónssyni. Sjálfsagt hefðu þau aldrei komið
fram, ef skólastjóri hefði ekki þurft að ná til
Jóns Guðmundssonar, ritstjóra Þjóðólfs, sem
ritað hafði um B. J. í blað sitt grein, óviðkom-
andi því málefni, sem hér um ræðir, eins og
sést á ummælunum. Skólastjóra farast orð á
þessa leið:
vetur er var komu sannarlega fyrir
þau atvik, sem langtum fremur áttu það skil-
ið að fundið væri að opinberlega, t. a. m.
hin illa meðferð á skepnum, sem hér á
landi, eða að minnsta kosti hér í grennd-
inni, er svo almenn, og sem var þess vald-
andi, að einkum hestarnir féllu tugum sam-
an af kulda og hungri, og þetta bar til því
nær dagsdaglega fyrir augunum á lionum
(hann getur séð út um gluggann hjá sér)*)
hvernig þessar hungruðu og af þorsta sár-
kvöldu skepnur, sem að einstökum undan-
skildum, eigendurnir eigi aðeins láta hirð-
*) J. G. bjó þar, sem nú er hin kunna Bólcaverzl-
nn Sigfúss Eymundssonar í Austurstræti.
ingarlausar, heldur og skjóllausar, þyrpast
utan að brunndælunni, sem þar er). En á
þetta minnist eigi einu orði blaðamaður sá,
sem metur milcils siðgæði þjóðar sinnar, og
þykist láta sér mjög vera umvarðandi, hvað
satt sé og rétt. „Hví angrar þú hina sak-
lausu, en ert dáðlaus við úlfana.“ ....
Ekki tek ég liér upp þessi ummæli B. .T. í
því skyni, að rýrð falli á minningu hins mæta
manns J. G. Eins og fyrr getur, voru engir
forsvarsmenn dýranna þá hér og J. G. eða
blað hans þá ekki heldur. Útigangur og hor-
fellir svo algengt, að reiknað var með, að svo
þyrfti eða jafnvel hlyti að vera. Hér í Reykja-
vik var fram að aldamótum töluvert um úti-
gangshross.
H. H.
tjooir vimr.
Mynd sú, er hér birtist, er af ungum og duglegum
útsölumanni Dýraverndarans, Sigurði Sigurðssyni,
Kolstöðum i Hvítársiðu (13 ára) .Hann er hér með
3ja vetra gamlan fola, skjóttan að lit, og er sýni-
legt, að þeir eru góðir vinir.