Dýraverndarinn - 01.04.1927, Side 9

DÝRAVERNDARINN
29
Augnabliksmyndir úr sumarlífi Reykvíkinga.
Lítil saga.
Jeg stend niður við ströndina, í skjóli viS stór-
an stein. HöfuSskepnurnar ganga berserksgang.
Storinurinn öskrar í eyru mjer. Bárurnar stíga
tryldan dans, hefja sig hátignarlega skamt frá
landinu og síga ólgandi meS mjallhreinum froSu-
faldi upp aS ströndinni þar sem þær hverfa og
deyja meS svæfandi soghljóSi í sandinum, eSa þær
gera æSisgengin áhlaup á bergrisana er viöbúnir
standa þar ávalt til varnar og veita dætrum Ægis
ómjúkar viStökur, tvístra þeim og drepa á dreif.
Breyta þeim í saltan úSa er sindrar út frá þeim
langan veg.
Dimt er yfir hafi og hauSri. Kalt er úti því aS
skammdegiS grúfir yfir. Einstaka smáfugl flögrar
um hjarniS og hrekst fyrir veSrinu.
Örskamt frá landi er hólmi einn hár og klett-
óttur. þlyndast þvi áll á milli strandarinnar og
hóímans, djúpur og straumharSur mjög. í skjóli
hólmans, á hleinunum niSur viS sjóinn, situr stór
fuglahópur. Eru þaS seldningar. Sitja þeir þar
hnýpnir og daufir og stinga höfSi undir væng sinn
eSa flögra lítiS eitt viS og viS, eins og til aS þrýsta
sjer betur saman til aS hafa yl hver af öSrum.
Útilegumenn sitja fyrir ferSamönnum í Reykjadölum.
Lagt upp í langa ferð; tveir farþegar á öSru farrými.
Þrír göngugarpar klifa þrítugan hamarinn.
„Út reri einn á báti, | Ingjaldur í skinnfeldi.“