Dýraverndarinn - 01.01.1928, Blaðsíða 12

8
DÝRAVERNDARINN
sá t rökkrinu um kvöldiö, cn hlööu-eigandinn fyrst
og fremst þessi lletja, aö þora ekki að ganga um
hlööuna, ef kötturinn væri þar; í ööru lagi þessi
framúrskarandi vísindamaöur i litarfræöi, aö þekkj.i
ekki grátt rrá svörtu, og i þriðja og síSasta lagi
þessi dýra- og guösvinur. aS láta ráöast á mállaust
dýriö, um það leyti, sem helgin er aö byrja, og
stytta þvi aldur. Annars er þetta li.klega eins danni
hjá kristnu fólki, að aflífa skepnu i fullu fjöri á
aðfángadagskvöld jóla.
Þessi uröu þá æfilok Kúts mins, þó öðruvísi
væri til ætlast. — En þaö er jeg viss um, aö hefnd
fyrir þetta niöingsverk á eftir aö koma fram, viö
þann, sem til ódæðisverksins hvatti.
Blönduósi 27. des. 1027.
Á. G. J.
Bókarfregn.
Sigurjón Jónsson:
Ljósálfar.
Þaö er ekki vandalaust aö skrifa ritdóma. Ef
skrifaö er hlýlega, er sagt, aö þaö eigi rætur sín-
ar aS rekja til vináttu og vilhylli. Ef gagnrýni er
beitt, er það taliö stafa af fjandskap, o. s. frv.
Sigurjón Jónsson er kunnur lesendum „Dýravemd-
arans“. í 4. tbl. 12. árgangs (1926) er hugnæmt
æfintýrí, er nefnist „Fjallaálfurinn". Sigurjón er
höfundur þess. Og í siöasta blaöi síöasta árgangs
er langt kvæöi eftir hann (,,Draugur“).
Bók sú, er hjer um ræöir, heíir fengiö góða
dóma. Gallalaus er hún samt ekki, enda þótt eng-
inn viðvaningsbragur sje á henni. Höfundurinn er
rimsnjall og ljóörænn, og eru því mörg kvæöi hans
sönghæf. Þó skeikar honum stundum i meöferö
málsins. í kvæöinu „Spilaborgir”, sem annars er
ágætt kvæöi, er komist svo aö orði: „En sorg
varö aö sjerhverri borg“. Heföi farið betur á aö
segja: En sorg varÖ ú r sjerhverri borg, eöa eitt-
hvað þesskonar. I kvæöinu „Guöaskifti“ (II.) seg-
ir svo (bls. 98): „Sýnin furöar sveininn". Þaö er
a. m. k. ekki málvenja aö segja: Mig furðar e i 11-
hvaö, heldur: Mig fip'öar á einhverju. En þetta
eru nú smámunir. Höfundur yrkir mjög undir fom-
yröislagi, og þykir mjer kveöa of mikiö aö því.
Er sá bragarháttur að mínum dómi oröinn úrelt-
úr, og oft tyrfinn. Ætti höfundur, sem ann mjög
islensku nútíðarmáli (sbr. rittdóm hans í síöasta
hefti Iöunnar um „Minningar" Einars Þorkellsson-
ar) aö leggja niöur þessar fornu flíkur. Aö kvæö-
unum finn jeg það yfirleitt, aS þau eru ek'ki nógu
efnismikil. Skáldiö h u g s a r ekki nógu mikið.
Aftur á móti em þau sum ágæt sem írásagiijr
eða lýsingar. Má t. d. nefna kvæðin : „Náttúru-
hrif“, „Draumadís“, „Draugur“ (birtist í síðasta
hefti þessa blaös) og „Dísin“. Og bragíimi skálds-
ins er mikil, eins og áöur er aö vikið.
Sigurjón Jónsson hefir áður helgað sjer sæti
á skáldaþingi. Þó hann hafi, ef til vill, ekki helg-
að sjer æöra sæti með þessari bók sinni, hefir hann
þó með henni sannað ennþá betur rjett sinn til
aö sitja á því þingi. Bókin spáir góöu, —- gefur
i skyn að vísu, að söngvaranum sjeu ekki að fullu
vaxnir vængir, en aö hann hafi þó í sjer mátt
til aö fljúga miklu hærra.
Grétar Fells.
Til kaupenda.
Sendiö ,,Dýraverndaranum‘‘ sem mest af skemti-
legum dýrasögum. En of mikiö iná þó af öllu gera.
Sendið oss einnig hugvekjur um m e ö f e r ð dýra,
og ritgerðir um merka menn, setn farið iiafa vel
meö skepnur, svo aö blaðið megi verða sem fjöl-
breyttast og nytsamast. Dýravinir, og þið, sem
elskíö náttúruna: Muniö, aö „Dýraverndarinn“ er
ykkar blað.
Ritstjóri: Grétar Fells.
Útgefandi: Dýravemdunarfélag íslands.
Félagsprentsmiðjan.