Dýraverndarinn - 01.09.1934, Blaðsíða 12

DÝRAVERNDARTNN
48
KAUPENDUR DÝRAVERNDARANS!
Yöur tilkynnist hér meS, aS gjalddagi blaSsins
var j. júlí síSastliSinn. ÞaS eru bví vinsamleg til-
mæli vor, er stöndum aS útgáfu ]>essa blaSs, aS
jjeir kaupendur, er ekki hafa enn sýnt bláSinu skil,
en skulda því, — sumir fleiri árganga, — aS jteir
sýni málgagni jtessu, er berst fyrir verndun hinna
mállausu og munaSarlausu, hluttekningu í starfinu.
ineS jjvi aS greiSa lilaSiS skilvíslega. ÞaS veltur
einungis á því, aS blaöiS geti haldiS áfram aS kotna
út, aS fjárhagur jjess ekki skerSist frá j>vi, sem
nú er, og kaupendur sýni jiví full skil.
Enn frernur er þaö ósk vor, aS kaupendur blaSs-
ins íæyni aS útvega ])ví kaupendur, ])ótt ekki væri
nenta einn nýjan áskrifanda frá hverjum kaupanda
þess nú, j)ví ])aS mundi veita blaSinu mikla hjálp
fjárhagslega.
Dýraverndarinn er ódýras'ta blaðið, sem nú er gef-
iS út hér á landi. Argangurinn kostar að eins 3
krónur. Af honum koma, aS minsta kosti, átta tölu-
blöð út á ári. Dýraverndarinn verSur eftirleiSis, eins
og áSur, prýddur ntyndum i sambandi viS ritgerSir
og sögur eftir ritfæra menn og merka.
Þeir, sem útvega 5 kaupendur aS Dýraverndar-
anum, eSa fleiri, fá 20% i sölulaun.
VeitiS dýraverndunarstarfseminni stuSning ySar,
j)aS mun óefaS auka farsæld ySar.
AfgreiSslumaSur
HJÖRTUR HANSSON
Laugaveg 28 (Verzlunin VaSnes). — Reykjavík.
Pósthólf: 566.
framan hann, skvettir hann upp afturendanum af
kátinu og gleSi. Svipuna þekkir hann aSeins, sem
eins konar þægilegt áhald, til þess aS fæla geitunga
og flugur frá honum. VerSi hann of galsafenginn
tek eg lauslega nasataki á honunt. I.yfti eg vísi-
fingrinum og hvessi á hann augun, veit hann aS
hann verSur aö hafa sig hægan. Hann hefir fult
frjálsræSi aS !ifa og láta sem hann lystir um alla
landareign okkar, en þaS skeSur sjaldan aS hann
fari út fyrir landamerkin. NiSur við ströndina lofa
eg honum aö gripa niöur, á meSan eg ligg í grasinu
og hvíli mig. Hverfi hann mér sýnum örlitla stund.
skýtur honum von bráSar upp úr annarri átt, og
er hann þá aS athuga um hvernig mér líSi. Ætli
hann aS eg hafi gleymt sér, kumrar hann eitthvaö
svo átakanlega. í fyrsta sinn, sem eg reiS honum
i ljósu sandhólunum á ströndinni, varS hann afar
skelkaöur, og hefir sennilega haldiS, aS hann væri
aS vaBa heitan snjó !
Hann hænist afar l'ljótt að l)örnuin, og fer mjög
gætilega, er ])au leika viS hann. Sé hann laus innan
um önnur húsdýr, er hann undur góSlyndur og
stiltur. Hann lofaSi einu sinni ungum kálfi aS sleikja
sig utan hátt og lágt, en j>egar kálfurinn vildi einn-
ig komast á spena, varS hanti hvumsa viS og þaut
af staS lieim til mín, til jtess aS tjá mér undrun
sína meö kumri og hneggi.
ViS Bússi eigunt saman rnargar yndislegar sum-
arstundir. Eg nota hann fyrir sólhlíf á ströndinni,
og sem kodda inni í skóginum l)egar eg hvíli mig.
Fyrir alt j)etta fær hann vitanlega laun sín ríflega
úti látin í ýmiskonar munngæti.
En á vetrum á hann ekki viS jafn mikiö eftir-
læti aö l)úa. Þá er hann hjá fólki, sem aldrei kem-
ur til hugar aS tala viö hesta; þá er hann lika j)ög-
nll og segir aldrei neitt .... en daginn, sem hann
er sóttur, og komiö meS hann heint til mín ....
]>á! .... I átta mánúSi hefir hann aöeins veriö
venjulegur hestur........Þegar hann svo er sóttur,
og lagt er af stað heimleiSis, ærist hann hreint og
beint, og j)ýtur af staS, eins og hann væri á leið
upp til selja! Hann hneggjar fagnandi, er hann
kemur auga á mig álengdar, og jtegar hann hefir
veriS losaöur viö vagninn, ræöur hann sér ekki af
gleöi og bregSur á leik fram og aftur um trjágöng-
in. En ])aS hefir einnig komið fyrir, aö hann hefir
lagst niSur frarnan viö stólinn, sem eg sat i, og
stuniö af gleöi.
Það er enginn efi á, aS Bússi er ánægður meö
tilveruna. En jtað var líka tilviljun ein og lán hans,
aö hann valdi sér rétta heimiliS. Væri þaS annars
ekki réttast, j)egar svona Fjarðafolar eru seldir til
annarra landa, eða héraSa, aö láta jteim fylgja dáliít-
iö vegabréf, svipaS og sent er meS skólabörnum,
sem óskað er að fái aS njóta sérstakrar nærgætni
og umhyggju. Þar ætti aS segja kaupanda frá því,
sem hesturinn getur ekki sjálfur sagt, og þaö ætti
aö stuðla til ])ess, aö gesturinn mállausi yröi betur
skilinn. (Þýtt úr ,,Vore PIester“).
Ritstjóri: Einar E. Sæmundsen.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag Islands.
FélagsprentsmiSjan.