Dýraverndarinn - 01.05.1936, Page 9

D V RA V'EtvN L> ARIN .N
2l
Bezti lögreglu-
hundur í heimi.
Hann heitir Schimmel og er á vegum lögregl-
unnar í Berlín. Telur lögreglan í Berlín, aS hún
eigi þessum rakka einvöröungu aS þakka, aö henni
tókst aS hafa upp á átta moröingjum. En Schim-
mel hefir einnig veitt ágæta aöstoö viS aS hafa upp
á ýmsúm öörum afbrotamönnum, svo sem árásar-
mönnum, þjófum o. s. frv. T. d. er sagt frá því,
aS Schinnnel hafi, eigi alls fyrir löngu, fundiö
lík drengs, sem myrtur hafSi veriS, og aörir lög-
regluhundar i þeim borgarhluta höfSu gefizt upp
viS aö finna. LíkiS var grafiS inni í skógi, og lá
hálfan metra í jörðu niSur. Drenginn hafði myrt
glæpamaSur aS nafni Seefeld, sem kallaöur er
,,drengjamorSinginn“.
MaSur aö nafni Paul Böttiger hefir þjálfaS
Schimmel og er sagt, aS hann sé elzti lögreglu-
hundaþjálfari í heimi. Hundurinn er snjóhvítur
aS lit og er af sama kyni og kvikmyndalnmdur-
inn frægi, Rin-Tin-Tin.
(Vísir).
sömu sporum og jótraöi meS miklum áægjusvip á
nteSan fuglarnir tíndu upp skamtinn sinn. Oft þótti
mér gaman aS horfa á hve samkomulagiö var gott
á milli hænsnanna og hennar.
Þegar MæSa var veturgömul gerSist hún helzt
til áleitin í kálgarSa, var þá fariö meS hana langa
leiö i afrétt. En hún þurfti ekki aS láta vísa sér
leiöina heini, |)vi aö eftir tvo sólarhringa kom hún
og lét þá fögnuð sinn í ljósi meö alls konar vina-
látum.
Tveggja vetra tók'MæSa upp þann siS aö fylgja
fólkinu á hverjum niorgni á engjarnar, og koma
svo meS jtví heim aS kveldi. Var hún sjaldnast vel
þokkuð i slægju eða flekkjum, en litið tjóaði að
stugga viö henni. Þegar sezt var aS snæSing lét
hún sig aldrei A'anta og lagöist nálægt fólkinu;
hraut ])á ýmislegt góögæti til hennar og vandist hún
a aS eta bæSi brauö og sykur. Þessari venju: aö
fylgja engjafólkinu, hélt hún í sex sumur; en er
hún geröist gömul hætti hún slíkurn feröalögum
nieS öllu.
MæSa min hefir alt af haft þann rétt aö mega
Lögregluhundui
aS starfi
(Fálkinn)
vera í túninu, og hefir hún notaö hann vel. Skoöar
hún túniS sem ríki sitt og sækist lítiö eftir því sem
utan garös gerist. Og ekki hefir henni veriS um
])að gefið að vita af lömbum sínum utan garðs. Þau
hafa oft sótt til leikja í lambahópa utan túns, en
MæSa kunni því illa, og þoldi ekki aS sjá af þeim.
Kom hún þá æfinlega heim aö bjæjardyrum og
jarmaSi sáran. Vissi eg þá aS hún var hjálpar þurfi
og greiddi jafnan fyrir henni, hvort sem var á nóttu
eöa degi. Henni er mjög illa viö rigningu, og aldrei
l)regzt aö hún leiti húsaskjóls ef aS skúr gerir.
MæSa hefir átt seytján lömb og aldrei mist und-
an sér; hún hefir ])ví skilaö mér fyllilega tvöföld-
um aröi á móts viö aörar ær.
Margt fleira gæti eg tínt til um háttu Mæðu
minnar, en læt þetta nægja.
Vorsabæ í október 1935.
Sólveig D. Nikulásdóttir.