Dýraverndarinn - 01.06.1976, Síða 9

af svæflunum hans Mána vefst nú
að höfði honum, svo að rökkvar í
dalnum. í þeirri andrá greinir Arn-
aldur fjóra nýja hunda, alla eins að
lit og stærð sem Valur, þjóta með
honum upp snævi drifna hlað-
brekkuna í Skíðagerði. Fas þeirra
er eins og hvolpa að leik á sumar-
degi. Þeir hverfa fyrir skemmu-
hornið.
- Nú er ég farinn að sjá tvö-
falt og meira en það. Kemur mér
raunar ekki á óvart."
Tómur vasapeli fiýgur niður í
elfarstrauminn, eftir að hafa skilað
síðasta dropanum. Arnaldur geng-
ur heim að bænum. Þar stendur
hann stundarkorn og horfir hljóð-
ur og hugsandi yfir dalinn undir
björtu skýjarofi.
Málsverður bíður Arnaldar i
hlýju eldhúsinu. Þegar hann hefur
matast um stund, kemur fallegur
stór hundur, dökkgrádröfnóttur, ut-
an úr göngunum. Virðist hann hafa
sofið í ró og næði, en fagnar nú
eiganda sínum og er glaður mjög.
Arnaldur klappar honum.
- Valur minn blessaður. Eg var
nærri búinn að gleyma þér. Ertu
ekki þreyttur eftir allt ferðalagið?
Og þessa snilldarlegu hjálp þína
við mig. Sofðu nú lengi í fyrramál-
ið, þó að ég fari á fætur. Viltu ekki
hangikjötsbita og vænan slurk
mjólkur í daliinn þinn?
Valur þiggur góðgerðir með
þökkum en virðist ekki vera sér-
staklega nauðþurfandi fyrir að-
hlynningu. Arnaldi er farið að líðn
vel og svo ætlar hann sér nokkurra
tíma svefnhvíld. Hann lýtur niður
að Val og strýkur honum um gljá-
andi bakið. Snögglega stendur hann
teinréttur og athugar hundinn, fyrst
eins og í fátkenndri leiðslu. Valur
er svo hreinn og þurr, og alls ekki
líkur því að hafa verið að þeytast
út í köldu vetrarveðri um langa
stund.
En svipurinn á Arnaldi breytist
jafn fljótt í yfirbragð þess manns
sem uppgötvar með undrun að
hann hefur orðið opinberunar að-
njótandi. Hann er að minnast þess,
að hann og faðir hans hafa báðir
valið alla sína hunda með sama lit,
hvern eftir annan, og gefið þeim
öllum sama nafn.
Og Valur horfir vingjarnlega á
Arnald, en þó eins og hann vilji
segja:
- Þú ert góður húsbóndi, en
bara svo slæmur með að loka mig
inni, þegar þú ferð í kaupstaðinn.
Sigurður Draumland.
Munið að greiða
GÍRÓSEÐILINN
er var sendur með
síðasta blaði
DÝKAVERNDARINN
9