Alþýðumaðurinn - 28.08.1962, Side 7

SVO DREYMI ÞIG
Svo dreymi þig um fríðan Eyjafjörð
og fagrar bernskustöðvar inni í sveit,
því enginn hefir guðs á grænni jörð
í geislum sólar — litið fegri reit.
En uppi á Bröttuhjalla hóar smalinn
og hjörðin kyrrlát þokast framan dalinn.
K V í Ð I
Hryggur kveð ég káta menn —
kvíði geðið lamar; —
suma aftur sé ég •— en
suma aldrei framar.
ÞVÍ EKKI ÞAÐ
Flesta kitlar orð í eyra,
ef eitthvað mergjað finnst,
því vill ekki þjóðin heyra
þá, sem ljúga minnst.
NAFNLAUST
Það, sem ég gefins þegið hef,
það eru draumar, meðan ég sef.
Það forðabúr er fáum læst,
þó fáum hafi draumar rætzt.
Flest hef ég unnið fyrir gýg
— fyrirgefið mér, ef ég lýg —
En það er skrýtnast, að þó er ég enn
í þakklætisskuld við guð og menn.
Káinn
Kristján N. Júlíusson, f. 7/4 1860 á Akureyri. — Ólst þar upp
til 1874.
HITI
Nú hefi ég sögu að segja,
og sú er fersk og ný:
Hún Guðrún fer að giftast,
ef get ég ráðið því.
Hún hefir haldið leyndu
hve heitt hún elskar mig,
en ást mín er til hennar
á annað hundrað stig.
SÁ RÁÐRÍKI
Af langri reynslu lært ég þetta hef,
að láta drottin ráða, meðan ég sef.
En þegar ég vaki, þá vil ég sjálfur ráða,
og þykist geta ráðið fyrir báða.
HUGSAÐ HEIM
Kæra foldin, kennd við snjó —
hvað ég feginn yrði,
mætti holdið hvíla í ró
heima í Eyjafirði.
ALÞYÐUMAÐURINN
7