Heimir : söngmálablað - 01.01.1923, Blaðsíða 7

1923
H E I M I R
Ritfregnir.
Árni Thorsteinsson: E i n s ö n g s-
1 ö g I. og II.—III. hefti. T í u s ö n g-
1 ö g' f y r i r k a r 1 a k ó r. Útgefandi:
þorst. Gíslason. Rvík 1921 og 1922.
I þessum nýju heftum eru nokkur
hinna eldri laga höf. Hin eni þó fleiri,
sem hafa ekki verið prentuð áður. Af
þeim má nefna Söng víkinganna,
sem er öllu fremur hljóðfærasöngur
en raddsöngur (upphafið hljómþrung-
in hnjefiðlusetning) og Ingjaldr í
skinnfeldi, allforneskjulegt lag,
gert upp úr einu stefi. Valagilsá
er fyrirferðamest, en höf. óþjált í með-
förum. Fáein lög eru þarna við gamla
húsganga. Er jafnan vandfarið með
þá, enda hefir höf. brent sig á þeim
(Á Sprengisandi er þó undan-
skilið), og hafa fleiri en hann orðið
fyrir slíku. V i ð h a f i ð og S u m-
a r n ó 11 eru hugþekk lög, með hreim-
þýðum og skáldlegum blæ, og kennir
hans víða í lögum Árna.
Að framsetningunni má sitthvað
finna, ef leitað er hlífðarlaust að göll-
unum, og er það ekki tiltökumál. Hitt
gegnii' meiri furðu, hversu vel fer á,
þar sem höf. tekst best (sjá t. d.
Sumarnótt).
Á. Th. er sjálfmentað söngskáld,
„náttúrunnar barn“, og syngur með
þeirri rödd, sem guð hefir gefið hon-
um — á köflum svo hlýtt og innilega,
að minnir á Halfdan Kjerulf.
Að vísu ei' eigi. langt liðið síðan
Árni var að alast upp, því að nú er
hann maður á besta skeiði. Hjer kvað
þó enn við úr öllum áttum: „Fögur
list mögur — fögur list mög-ur“, ef
á tónlist var minst í þá tíð. þess geld^
ur hann, og þess gjöldum vjer
í s 1 e n d i n g a r n ú. Af þeirri ástæðu
förum vjer margra ófæddra laga á
mis, — fullgildra listaverka, sem hann
hefði getað skapað.
Prentvillur em nokki’ar í heftun-
um (einna leiðust á bls. 9 og 10 í fer-
söngunum — (;/8 fyrir 3/4). Að öðru
leyti er frágangurinn hinn snyrti-
legasti.
Tólf sönglög eftir F r i ð r i k
B j a í'n a s o n. Aðalútsala hjá Arinb.
Sveinbjarnarsyni. Rvík 1922.
Flest lögin eru þannig gerð, að bæði
má syngja þau við hljóðfæri og leika
þau eingöngu. Framsetningin er svo
alþýðleg og óbrotin, að allir komast
fram úr þeim, sem heitið geta „bæna-
bókarfærir“.
þrjú af lögunum eru fersöngvar
handa karlmönnum.
Heimir mun hvorki segja kost nje
löst á þessum bæklingi, og liggur
ástæðan í augum uppi. En í „G u 1 a
T i d e n d“ (29. ágúst þ. á.) eru lög-
in ritdæmd, og stendur þar m. a.
þetta: „Bjarnasons kompositioner er
sterkt stemningsfulde, — somstundes
sermerkte og fell lett i öyro. Han bör
verta kjend her i landet og“, (þ. e. í
Noregi).
Vonandi hneykslar það engan, þó að
þess arna sje getið.
F \' r i í’ s p u r n i r um söngmál mega les-
endur vorir senda. þeim mun verða svar-
aö svo fljótt og rækilega sem hægt er.