Heimir : söngmálablað - 01.01.1925, Blaðsíða 14

12
HEIMIR
1925
í kirkjunni eru það sálmar og kvæði and-
legs cfnis, en í samkomusalnum virðast það
mest vera ættjarðarsöngvar. Einn söngstjór-
inn stjórnar 4 kórum, P. Eiken, en stjórnar
6 sinnum alls — tvisvar sameiginlega.
Um kvöldið er svo enn komið saman, þar
sem livor flokkur fær að syngja frjálst eftir
eigin vali, og er það jafnframt skemtun,
eingöngu fyrir „kór“-meðlimi.
þetta hefir verið rakið hjer til þess, að
gefa nokkra liugmynd um, hvernig þessi
mót færu fram.
Auk þessara árlegu móta, heimsækja
flokkamir hver annan og æfa saman fleiri
lög, hafa smærri sambönd, 3—4 saman. Af
sameiginiegum sjóði er kostaðui' maður til
að ferðast um og kenna að lesa nótur eða
syngja eftir þeim. Vinnur sambandið að
því að efla þekkingu á kórsöng A ýmsan
hátt. —
Svo sem nærri má geta eru sambönd þossi
og samkomur mjög þýðingarmiklar og gagn-
logar. Læra flokkarnir ekki lítið á því, að
heyra hver til annars; finna þá betur kosti
og galla, þegar eitthvað fæst til samanburð-
ar. Hlýða á lciðbeiningar, kynnast og ment-
ast af þeim áhrifum, sem slikar samkomur
hljóta að hafa; og þá ekki síst: efla áhiiga
flokkanna um að komast sem lengst.. — En
svona stór sambönd þurfa góð skilvrði og
þá sjerstaklega góðar samgöngur.
Verður manni þá að lita í eigin barm, til
okkar íslendinga. Getum við ekki lært mik-
ið af frændum okkar, Norðmönnum. i þess-
um efnum? Og hvcnær verður hjer efnt, til
söngflokka-sambands, þó í smærri stil væri
en þetta? *
Fyrsti agnúinn, sem fyrir okkur verður,
eru samgöngu-erfiðleikarnir, cn hinar ágætu
samgöngur Ijetta undir með þeim. — En
ineð nægum vilja og áhuga mætti þó vinna
í áttina, því „fyrst, er visirinn og svo er
berið“.
Viða eru til smá-söngflokkar, sem gætu
h'eimsótt hver annan, æft sameiginlega 2 til
3 lög, o. s. frv. — En þar kennir enn ein-
ræningjaháttar okkar, að hver pukrar fyr-
ir sig. — Kauptúnin virðast eiga hægra
með að samcina sig, fara sjóleiðis, lieldur
en strjálbygðar sveitir. —
Og dæmi þess að menn g æ t u sameinað
sig meira en er, er t. d., að samtimis voru
uppi 3 karla-kórar, 8—12 meðl. hver, sem
allir hefðu getað náð saman á einum st.að
og enginn meðlimur þurft að sækja lengra
en 8—10 kilóm., sem ekki getur talist of-
viða fyrir karlmenn. Slík dæmi gætu verið
fleiri. ))etta sýnir löngun og viðleitni
fólksins t.il að syngja.
En það vantar menn, sem hafi þá söng-
lcga þekkingu, að þeir áliti sig færa til að
gangast fyrir og stjórna fjölmennum söng-
flokk; annað, livað þeir gera hver og einn
heima i svcit sinni. Og þótt sú söngstjórn
sje oft ófullkomin, er ekki rjett að ámæla
þeim, því þeir gera það, sem þeir geta, en
hafa ekki haft aðstöðu t.il að afla sjer meiri
mentunar.
þarna væri verkefni fyrir ungmennafje-
lögin, þótt víða, innan vjebanda þeirra, sjb
æfður söngur, er það ekki nærri alstaðar.
þau ættu að kosta færan mann til að
ferðast á milli fjelaganna, sem myndaði
söngflokka þar sem þeir væru ekki, leið-
beindi og sameinaði. Slikt. myndi bera ríku-
legan ávöxt, eigi siður en hvað annað, sem
þau hafa með höndum.
það skilst ekki fyr en á hólminn er kom-
ið, hvo þannig löguð samhönd geta haft
mikla þýðingu. Verður hjer lát.ið nægja a.ð
vísa til þess, sem að framan er skráð um
starfsemi Norðmanna í þeim efnum.
En vonandi líður ekki á löngu, áður en
hreyfing kemst á hjer á íslandi, sem fari í
þessa átl. J. H.