Dvöl - 20.01.1935, Blaðsíða 10

10
D V ö L
20. jan. 1935
Karl Johansgatan í Oslo
sjáið þið, hvað uppörvandi orð
þýða.
Það er heldur ekkert notalegt
ag fá framan í sig athugasemdir
eins og þessar: „Ó, guð, þú færð
bráðum ýstru“, — eða: „Almátt-
Ugur, hvað þú ert veikluleg“.
Ef við þurfum endilega að vera
persónulega nærgöngul, er alvog
eins hægt að segja: „Skelfing
hefir þú hraustlegt útlit“. Hver
er að biðja um sannleikann?
Ég segi fyrir mig, að ef mér
er sagt svona 35 sinnum á dag, að
ég sé veikindaleg, finnst mér ég
uð lokum vera dauðansmatur. En
ef einhver er svo nærgætinn að
tala um, hvað ég sé hraustleg,
verð ég eins og hestur.
Feitur maður sagði við mig um
daginn: „Allir kunningjar mínir
heilsa mér svona: „Herra minn
trúr, þú ert alltaf að fitna“.
Þetta getur gert mann tauga-
veiklaðan“.
Þá sagði ég (guð fyrirgefi mor
hræsnina):
— Það, sem fólk getur ímynd-
að sér! Þér, sem megrist með
degi hverjum.
Maðurinn varð himin-lifandi
glaður, og hver veit nema hann
fari heldur að leggja af? Trúin
er almáttug.
Farið að dæmj mínu! Og sjá:
Ag síðustu verðuin við öll hraust-
ari, fallegri og sterkari, og betur
í samræmi við guðs græna nátt-
úruna og tízkuvörurnar í búðar-
gluggunum.
Oddný Guðmundsdóttii'
þýddi.