Dvöl - 20.01.1935, Blaðsíða 13
20. jan. 1935
D V 0 L
13
inum hafði eitt sinn riðið þar hjá
á nóttu, sem þessi nótt líktist
injög. Hann hafði komið við hjá
lækninum og tekið ungu konuna
hans upp á söðulbogann hjá sér
og horfið á brott. Sú nótt hún var
löngu liðin, en þó —-------
— Jæja, þú verður að hraða
þér af stað, drengur minn.
Skinnklæddi Finninn snaraðist
út úr dyrunum. Hurðin féll að
stöfum.
Bör Enason ók á hreini sínum
í tunglsljósi og stjörnubirtu og
harðafrosti, sem leið lá, fram eftir
dalbotninum og síðan inn og upp
á heiðar.
Oravídd heiðageimsins ijómaði
umhverfis. Skriðsnjórinn beit á
kinnarnar er hann fuðraði upp
með sleðanefjunum og til baka í
andlit honum. Áður en næsta sól
rynni af himni undir Seljaás yrði
hann að vera kominn í áfanga
stað, Sandra hans lá í lungnabólgu
og þetta var sjöunda dægrið —
úrslitadægrið.
Perðin sóttist vel inn eftir fjöll-
unura. Hreinninn var hvíldur.
Hrísangarnir er stóðu upp úr
snjónum voru klakaðir og það
giingraði við er járnklæddir meið-
ar skriðu yfir. Bör Enason fór að
athuga 8tjörnurnar og eftir afstöðu
sjöstirnisins taldist honum til að
hann ætti að ná Seljaásrana um
hádegi næsta dags. Hann lét
smella í stýristaumunum og kvakk-
aði. Snjóbreiðan glitraði í dauða-
kyrrð næturinnar.
í dögun var hann kominn inn