Dvöl - 27.01.1935, Blaðsíða 6

G
D V
Ö L
27. jan. 1935
Glöggar fréttir höfðu borizt um
það úr landi ísraels, að þetta ár
hefði enginn sjakali komið að vest-
urmúrum hins heilaga húss, og á
hverjum degi væntu menn komu
Messíasar sonar Jósefs. Söfnuður-
inn dró að gjalda skatta sína, því
að sennilega myndi enginn eftir
slíku smáræði, þegar Messías væri
kominn.
Kvenfólkið varð hálf illa úti af
þessum ástæðum. Gólfið í baðhúsi
safnaðarins fúnaði, af því að öllu
viðhaldi var hætt, og svo datt það
einu sinni niður og var nærri búið
að drepa heilmargar konur, sem
voru að baða sig.
Kvenfólkið gerði mest veður út
af þessu, óskapaðist og rausaði svo
að enginn friður var til bænahalda
í samkomuhúsunum fyrr en búið
var að skjóta saman nokkurri upp-
hæð fyrir nýjum bitum og gólf-
borðum. Allt var tilbúið, en samt
var dregið að ráða smiðinn, — það
var illt að eyða miklu fé 1 þetta,
þegar svona stóð á.
Og ég var alveg sannfærður um
það, að þess yrði ekki langt að bíða,
*að hann Josek, sem brá fyrir mig
fæti af hrekkjum, þegar ég var að
renna mér, svo að ég datt og var
nærri búinn að hálsbrjóta mig, og
hann Wojtsek, sem alltaf rak út úr
sér tunguna framan í mig, og hann
Jantek, sem gaf mér langt nef, —
að þeir kæmu allir og féllu á kné
fyrir mér.
Og ég ætlaði mér að aumkvast
yfir vesalingana og gleyma því illa,
sem þeir höfðu gert mér, og ég ætl-
aði að segja þeim þetta, og svo ætl-
aði ég að taka þá að mér og segja
þeim frá öllum leyndardómum
Messíasar, svo að þeir vissu hvern-
ig þeir ættu að verða sáluhólpnir.
Ég heyrði sagt, að við fengjum
nýjan lærimeistara um nýárið. Og
það var látið fylgja, að nýi meist-
arinn, rabbí Jósef, klipi hvorki né
berði að ástæðulausu.
Rabbí Jósef var hávaxinn mað-
ur og svo brúnasíður, að augun sá-
ust ekki; hann var með sítt, hvítt
skegg og gekk hægt og hljóðlega,
eins og hann væri að segja frá
leyndarmáli, kinkaði kolli, hleypti
brúnum upp og niður, hrukkaði
ennið og slétti, og stakk hönd und-
ir svarta dúkbeltið sitt.
Mér fannst hvert orð, sem hann
sagði, vera eins og bergmál frá
himnum, og þegar hann baðst fyr-
ir, titruðu jafnvel fiskarnir í
vatninu, eins og sagt er.
Ég var upp með mér af að vera
lærisveinn rabbí Jósefs.
Skömmu fyrir friðþægindarhá-
tíðina fékk ég tækifæri til að tala
við Jósef um sálina.
Ég hugsaði orðið ekki um annað
en það efni.
Fyrst hæddist rabbí Jósef að
bræðralagi allra þjóða, og kveikti
svo í metnaði mínum yfir að vera
einn hinna útvöldu.
Ekki verðum vér Gyðingar ófyr-
irsynju að þola spott og hverskyns
raunir. Faðirinn agar það barn,