Dvöl - 07.04.1935, Blaðsíða 11

7- apríl 1035
D V
ö L
11
Þarna hittir Edgar litlu frænku
sína, Virginíu, viðkvæmt og ynd-
islegt barn, átta eða níu ára
gamla. Hún ber þess greinilega
merki, að hún er berklaveik, en
er létt og glöð í lund. Hún verð-
ur mjög hrifinn af þessum stóra,
myndarlega frænda, sem líka
hænist að henni.
Hins vegar er Edgar ástfang-
inn í cinhverri Mary Devereaux,
sem að vísu vill giftast honum. En
kvöld nokkurt, þegar hann kem-
ur mikið drukkinn, hræðir liann
hana svo með hrottaskap sínum,
að hún hágrætur og segir honum
siðan upp. Seinna lýsir hún ást
þeirra, sem varaði svo stutt, en
vill þá engum segja, hvað gerð-
ist um kveldið, þegar allt fór út
um þúfur á milli þeirra. Um þetta
levti mun Poe hafa verið hálf-
þrítugur að aldri.
Menn vita ekki nákvæmlega,
hvenær hann ákveður að kvong-
ast frænku sinni, en vinum hans
hefir víst grunað, hvað hann ætl-
aði sér, og gera allt, sem í þeirra
valdi stendur, til þess að hindra
þennan ráðahag. Einkennilegast
af öllu er, að María Clemn gefur
samþykki sitt til þessa. Hún veit
lika mjög vel, að öll nauðsynleg
skjöl og vottorð, sem þarf við
hjónavígsluna, eru fölsuð. Á þeim
stendur, að Virginía sé tuttugu
ára, en í raun og veru er hún
aðeins þrettán, og leit meira að
segja út fyrir að vera enn yngri.
Um sambúð þeirra hjóna er
gott eitt að segja. Umliyggja Poes
fyrir konu sinni er mikil og ó-
þreytandi. Hann veit varla hvaíS
óþolinmæði er. Aldrei segir hann
styggðaryrði við hana, aldrei
kemur liann ölvaður heim til
hennar. Oft ber hann hana bein-
línis á höndum sér. Virginía er
hrifin af manni sínum, enda hef-
ir Poe verið glæsimenni að út-
liti. Hann hefir töfrandi áhrif,
þar sem hann er, jafnvel þó hann
sé oft tötralega til fara, og vín-
nautn og ópíum hafi sett sín
merki á liann. Hann skrifar sín-
ar háfleygu og hugmyndaríku
skáldsögur, verður meðritstjóri
að tímariti, sem þegar nær geysi-
mikilli útbreiðslu og vinsældum,
er Poe kemur til skjalanna. Hins
vegar vinnur hann sér litið inn
af peningum. Við og við heldur
hann fyrirlestur, og framkoma
hans heillar álieyrendur.
Fátæktin liggur eins og mara á
litla heimilinu. Húsgögnin eru að-
eins fá og fátækleg. Samt virðist
allt vera snoturt. María Clemn
gerir það, sem hún getur. Virg-
inía gengur livítklædd, og útlit
hennar er líka fölt. Því meir sem
sjúkdómurinn mergsýgur hana,
þvi heitar elskar Poe hana. Enda
skrifar hann sjálfur í einu nafn-
kunnasta kvæði sinu: „I could
not love except when the death
was mingling his with beuty’s
breath“. (Eg get ekki elskað,
nema dauðinn setji svip sinn á
f egurðina).