Dvöl - 21.04.1935, Qupperneq 3

21. apríl 1935
D V ö L
8
F anginn
Eftir JOHN GALSWORTHY.
Það var snemma sumars og-
blíðskaparveðul-. Fuglarnir sungu
ennþá vorsöngva sína og síðustu
blómin voru ófallin af trjánum! í
Lundúna-görð unum. Allt í einu
sagði einn af vinum mínum:
„Ha — er gullspör hérna?“
Það var fullt af sólskríkjum og
þröstum í garðinum og svo voru'
uglur, sem létu til sín heyra á
næturnar, og gaukur, sem hélt
eins og Columbus, þegar hann sá
eyjamar — grænu, skógi vöxnui
blettina í borginni, að hann væri
kominn til meginlandsins — skóg-
arflákanna í Kent og Surrey. En
g'ullspör — það náði ekki nokk-
urri átt!
»Ég heyri til hans — þarna
heima“, sagði vinur minn og
gekk heim að húsinu.
Þegar hann kom aftur, settist
hann og mælti:
„Ég vissi ekki, að þið hefðuð
fugl í búri“. Matreiðslumaðurinn
°kkar átti kanarífugl:
„Asni!“ hreytti hann út úr sér.
Við hinir skildum ekki, hvers-
vegna hann lét svona.
„Ég hata þessi búr, hvort sem
bau eru notuð til að loka inni
^Uenn eða málleysingja. Ég þoli
®kki að sjá þau eða hugsa um
tau“. Hann leit á okkur með
Sremjusvip, eins og við hefðum
’hóðgað hann með því að fá fram
þessa játningu. Svo hélt hann á-
fram og talaði ótt:
„Fyrir nokkrum árum síðan var
ég staddur í þýzkri borg, ásamt
vini mínum, sem var að kynna sér
þjóðfélagsmál. Hann bauð mér
einu sinni að koma með sér og
skoða fangelsi. Ég hafði aldrei
séð fangelsi og fór því með hon-
um. Það var alveg svona veður
— heiður himin og þetta hress-
andi, ókyrra blik yfir öllu, sem!
hvergi sézt nema sumstaðar í
Þýzkalandi. Fangelsið var í miðri
borginni og með sama sniði —
var okkur sagt — eins og þau
voru hér fyrir mörgum árum> og
þið hafið ef til vill séð. Þjóðverj-
arnir máttu ekki þá, og mega
sjálfsagt ekki enn, heyra nefnt
annað en að fangamir séu algjör-
lega grafnir lifandi — lokaðir frá
öllu mannlegu félagi. En þá voru
þeir nýkomnir upp á lag með
þetta og höfðu ofstækisfulla
nautn af því, eins og þeir reynd-
ar hafa af öllu, sem þeir taka upp
á. Ég setla ekki að fara að lýsa
Þessu fangelsi eða því, sem ég sá
þar. Mér leizt vel á fangavörðinn,
og það er óhætt að segja, að
fangelsinu var vel stjórnað, að
svo miklu leyti, sem hægt er að
stjórna hræðilegri stofnun. Ég
ætla aðeins að segja ykkur frá
því eina, sem ég aldrei mun