Dvöl - 09.06.1935, Blaðsíða 6

2
D
V
Ö L
9. júní 1935
Kýmnisögur
— Hvar er hœgt að hitta mann-
inn yðar?
Eg hefi enga hugmynd um livar
hann er. Hann sagðist koma seint
heim í kvöld, vegna þess að hann
þyrfti að vinna aukavinnu á skrif-
stofunni.
— Eg er svo óskaplega hrædd um
að eg verði grafin lit'andi þegar eg
dey, herra læknir.
— Það þurfið þér ekki að vera
hræddar uin ef eg stimda yður þeg-"
ar þar að kemur.
Siggi gamli hefir verið að kíta við
kellu sína og farið halloka eins og
vant er. Hann er því fremur hnugg-
inn í skapi fyrst í stað, en fer svo
að teija kjark i sjálfan sig og segir:
— Já — þó að eg sé fáfróður
almúgamaður, þá er eg þó að einu
leyti vitrari en sjá.lfur Salómon, því
aldrei heflr mér dottið í liug að eiga
meira en eina konu — já, enda er
það fullnóg.
— Katrín, myndirðu ekki heldur
vilja giftast mesta bjánanum í ver-
öldinni, heldur en verða piparjóm-
frú?
— Ó', Lárus, þetta kemur svo
óvænt.
— Ert þú aldrei á annari skoðun
en konan þín?
— Jú, oft, en eg læt hana aldrei
komast að því.
Arni kemur til Jóa nábúa síns og
biður hann að lána sér reipi.
— Það er mér alveg ómögulegt,
svarar Jói, því eg þarf að nota þau
sjálfur.
— Til hvers ætlarðu að nota þau
núna?
— Eg ætla að fara að binda sand.
— Binda sand? Arni starir agn-
dofa á Jóa og heldur að liann só
orðinn brjálaður. llvernig getur þú
gert það?
— Maður getur notað reipi til
livers sem vera skal, þegar maður
ekki vill lána þau.
Bróðirinn: Þegar eg er orðinn
stór ætla cg að græða mikla peninga
eins og hann pabbi.
Systirin: Þegar eg er orðin
stór ætla eg að eyða miklutn pening-
um, eins og hún mamma.
TJ n g f r ú S m i t h (öfugu megin
við þrítugt, er að sýna ungum manni,
sem kominn er í heimsókn, myndir;
er þar meðal annars mynd af
henni sem ungbarni á örmum móð-
ur sinnar): Hér sjáið þér nú hvernig
eg leit út fyrir tuttugu árum.
Gesturinn: Ián' hvað þetta er
fallegt; en segið mér, hvaða barn
eruð þér með á handleggnum?
Presturinn: Eg veit til þess að
menn hafa orðið lilindir af þvi að
drekka áfengi.
D r y k k j u m a ð u r i n n : Það er
alvég öfugt með inig, eg sé tvöfalt,
þegar eg drekk.