Dvöl - 09.06.1935, Blaðsíða 12
8
D V
Ö L
9. júní 1935
L i b a n o n
Libanon er alllangnr fjallgarð-
ur rneðfram Miðjarðarhafsströnd-
inni og er venjulegast talin til
Sýrlands. Arabiska heitið er
Djebel Libnan, sem þýðir hvítu
fjöllin.
Við sjóinn er víðast mjó lág-
lendisræma, þó nær hálendið
hallalítið fram að sjónum á stöku
stað. Þegar láglendinu sleppir tek.
ur við aflíðandi halli með frjó-
sömum gi'óðri og er ræktunar
menning komin þar á hátt stig.
Þar er ræktaður vínviður, fíkju-
tré, olífur, bómull o. fl. Þegar
lengra dregur upp í fjöllin, nær
skógurinn orðið yfir stærri og
stærri svæði. Vex þar mikið af
grenitrjám, en einnig margar teg-
undir af lauftrjám. En sedrus-
viðurinn hefir þó gert garð-
inn frægastan. Einna elztar
sagnir um Libanon hafa menn
frá leiðöngrum Egipta og Baby-
lpníumanna til að sækja þangað
sedrusvið. Hann er nú ekki eftir
nema á litlu svæði við lindina
Nahr el Kadishak’s. I skógunum
er mikið af björnum, úlfum1 og
íleiri villidýrum. Ennþá hæi’ra
úppi tekur við fjölbreyttur lyng-
gróður, sem nær upp á efstu
eggjar.
Hæstu tindarnir ná allt að 3000
m. hæð. Hæstur er Dor el Chodib
um 3100 m. Enginn jökull er á
fj allstoppunum, en snjór liggur
þar mikinn hluta ársins.
Utan af hafinu þykja fjöllin á
Libanon mjög svipstór og til-
komumikil. Við Miðjarðariiafið er
loftið venjulega þurt og tært og
hefir mai-gur ferðamaðurinn lýst
þeirri sjón með áhrifamiklum
orðum, þegar hann sá í fyrsta
sinn, hinn glæsta fjallahring bera
við heiðan, bláan himinn.
Libanon hefir legið undir ýms