Dvöl - 03.11.1935, Qupperneq 9

3. nóv. 1935
D V
Ö L
9
Englendingum er þess vegna hið
mesta áhugamál, ‘ að Abessinía
haldi sjálfstæði sínu, eða þó að
minnsta kosti norðvesturhluti
hennar.
Auðæfi landsins liggja svo að
segja ónotuð. Samgöngur allar og
flutningar eru þar stórkostlegum
erfiðleikum bundnir, vegna þess
að vegir eru þar engir teljandi.
Allar samgöngur verða að fara
þar eftir vegleysum og troðning-
um. Járnbrautir eru þar engar,
nema einspora braut milli Addis
Abebt og Djibuti í franska Som-
alilandi. Vegalengdin þar á milli
er um 700 km.
Iðnaður er enginn í landinu svo
teljandi sé, annar en heimilisiðn-
aður og þá helzt meðal Falasj-
anna. Þó er sútunarverksmiðja í
Addis Abeba og prentsmiðja og
rafmagnsstöð. Saltvinnsla er og
dálítil við saltfen í sunnanverðu
landinu, er mestmegnis til eigin
þarfa. Utanríkisverzlunin er
hverfandi, ef miðað er við Ev-
rópuþjóðir. Umsetningin nemur
tæplega meira en sem svarar 150
milj. kr. á ári. Innflutningurinn
er aðallega vopn og skotfæri, vefn-
aðarvara og glysvarningur, en
útflutningur kaffi, fílabein, tog-
leður og húðir.
Eftir að íbúar Abessiníu höfðu
tekið kristna trú á fjórðu öld eftir
Krist, breiddust grísk áhrif og
menning út i landinu og ríkið
stóð með miklum blóma þangað
til á sjöundu öld. Þá brutust Fal-
asjamir til valda og héldu þeim
þangað til árið 1268, að Abess-
iníumenn hröktu þá úr valdasess-
inum. En um þetta leyti fór
Múhamedstrú að breiðast út í
landinu. Þó tókst að koma í veg
fyrir, að hún útrýmdi kristninni,
en Portúgalsmenn, sem þá höfðu
mikil áhrif í landinu, gerðu sér
mikið far um að koma abess-
insku kirkjunni undir stjórn páf-
ans, og urðu út úr þessu öllu mikl-
ar og langar innanlandsdeilur.
Lauk þeim loks með því, að land-
ið skiptist i þrjú ríki, Tigré, Am-
hara og Schoa og hélzt það þang-
að til 1855, að höfðingja einum
tókst að leggja allt landið undir
s-ig. Tók hann sér þá keisaranafn
og nefndist Theodor II. Hann
féll í ófriði við Englendinga 1868.
Nú börðust þrír höfðingjar lengi
um völdin, unz einum þeirra
tókst að ná yfirhönd yfir hinum
báðum, og varð hann árið 1872
keisari, og kallaði sig Jóhannes.
Annar mótstöðumanna hans,
Menelik, er síðar varð keisari,
gafst upp sjálfviljuglega og fékk
að halda stöðunni sem undirkon-
ungur í Schoa. Jóhannes keisari
var duglegur maður og stjórnaði
með röggsemi og harðri hendi.
Aðaláhugamál hans var að ná
valdi á höfn við Rauða hafið, helzt
Massaua. En Italir urðu þar fyrrí
til og tóku borgina, líklega með
samþykki Englendinga. Út af
þessu varð ófriður milli ítala og
Abessiníumanna. Menelik brást nú