Dvöl - 03.11.1935, Blaðsíða 11

3. nóv. 1935
11
D V Ö L
Rekstrarferð
„Ja, ég verð vísast að biðja þig,
Brandur, að reka til sláturhúss-
ins“, sagði húsbóndi minn við
mig haustkvöld eitt aftur úr rétt-
unum. Við höfðum allan daginn
verið í smölun, rekstrum milli
bæja og sundurdrætti sláturfjár
og lífskinda, nú gengum við heim
frá aðhaldinu, þai' sem féð skvldi
geymast yfir nóttina.
Þetta var einmuna gott haust,
.stöðug hlýindi og hægviðri.
Ég hafði alltaf búizt við þessari
bón og sárkviðið henni. Ekki
vegna þess, að ferðalagið sjálft
til samningsins frá 1906.
ítalir og Englendingar urðu því
að hætta við þessar ráðagerðir, en
sá var munurinn á, að Englend-
mgar höfðu eftir sem áður afnot
af vatninu samkv. samningnum
i'rá 1902, — og meira kærðu þeir
sig í rauninni ekki um —, en
Italir aftur á móti höfðu ekkert
upp úr krafsinu. Þeir undu því illa
við sinn hlut og hugðu til stór-
ræða, þegar tækifæri gæfist. En
þar sem þeim leiddist að bíða
þess, að tækifærið bærist þeim
upp í hendurnar, tóku þeir til
sama bragðs og Japönum hefir
gefizt ágætlega gagnvart Kína, en
það er að koma af stað landa-
nræraskærum ög nota þær síðan
sem átyllu til innrásar í landið.
yrði svo mjög leiðinlegt, heldur
hitt, að mér þótti æfinlega ömur-
legt, að argast hóandi og sigandi
í vesalings dauðadæmdu lömbun-
um, móðurlausum og jarmandi, og
með hóandi, sigandi og ragnandi
rekstrarmönnum. —
„Jú, ég hefi búizt \'ið því“,
svaraði ég dauflega, og svo var
ekki rætt meira um það.
Og svo rann rekstrardagurinn
upp, stilltur, hlýr, eins og undan-
farnir dagar, ekki alveg laus við
skúradrög með fjöllum.
En ég var ekki með hýrri há.
Um þetta leyti eru að berast
fréttir af sáttatilraunum. Varla er
þó gerandi ráð fyrir, að þær beri
tilætlaðan árangur, því tæplega
gerir Mussolini sér að góðu," að
hörfa út fyrir landamæri Abess-
iníu með her sinn og hafa ekkert
íyrir snúð sinn. En þó að Eng-
lendingar og ítalir gætu sín á
rnilli orðið ásáttir um einhvers-
konar skiptingu á Abessiníu, þá
eiga Englendingar þar óhægt um
vik, vegna þess, að slíkt myndi
gera þá og Þjóðabandalagið að at-
hlægi, vegna alls þess, sem á und-
an er gengið. Loks má telja víst,
að Abessiníukeisari geri sér ekki
slíkt að góðu, heldur berjist til
þrautar og er þá óvíst, hvernig
fer fyrir Itölum.