Melkorka - 01.10.1950, Blaðsíða 6

Konunni er falin varðvcizla lifsins; köllun sinni trú
berst hún gegn striði.
leysir ekki vandamálið: stríð eða friður að
þessu sinni. En aftur mun verða haldið af
stað ef tækifærið býðst. Og þegar fólkið
stendur sameinað gegn stríði verður það í
fyrsta sinni í sögunni sem Iiinn almenni
maður ræður úrslitum um það, að stríð varð
ekki Jiáð. En áður en það skeður mun ekk-
ert verða til sparað að sundra almenningi í
þessu lians mesta máli. Fái liann eitt skipti
sönnun fyrir mætti samtaka sinna, þýðir
aldrei framar að reyna að etja lionum út í
stríð. Þá er hinn grimmúðgi Jeikur með Jíf
og fjör fólksins að eilífu tapaður.
Því liefur verið reynt að gera friðarbar-
áttu mannkynsins tortryggilega. Hún sé að-
eins ákveðnum þjóðum í liag, og því for-
kastanleg. Þar með er gefið í skyn að barátta
fyrir friði sé einhverjum öðrum þjóðum í
óhag. Þær þjóðir eru svo ekki nánar skil-
greindar, enda farið með dómgreindarlaus-
an tilbúning. Ætlunin er aðeins sú að koma
í veg fyrir að almenningur Jandanna sam-
eini kraita sína gegn stríði, því að á þann
liátt, og Iiann einan, fær hann þann frið,
sem Jiann þráir.
Við íslendin gar liöfum tekið á málum
Iriðarins af Jítilli alvöru. Má vera að það sé
að nokkru afsakanlegt. Við þekkjum ekki
áþján ófriðar. Hitt er okkur í lalóðið liorið
að deilur skuli ekki Jeysa með vopnavaldi:
Hnefarétturinn sé enginn réttur. Við liöfum
ekki þurft að brýna okkur gegn stríðsæsing-
um, þær liafa verið svo fjarri öllu skynsam-
Jegu viti í augum íslendinga, að þar liefur
ekki tekizt að rugla okkur í ríminu. Við
bendum á J>að sem skýlausast dæmi um frið-
arvilja okkar að við berum ekki vopn, ein
allra ])jóða. Það teljum við sérstaka sæmd.
Við eigum því samleið með þeinr fjölda sem
gerir Jriðinn að sínu máli, annars staðar í
flokki eigum við ekki lieima.
Mikilvægasta mál tímans er að friður
haldist. Það er okkur íslendingum jafn dýr-
mætt og öðrum þjóðum. Og mikiJvægasta
spurningin í sambandi við J)að mál er um
Jrað Jivorir skulu liafa úrslitavaldið: Hinir
mörgu og smáu eða liinir fáu og voldugu.
Það er mál sem jafnt snertir íslendinga sem
annað fólk á lrnettinum. Það er nrál sem
enginn getur leitt Iijá sér, senr sér óviðkonr-
andi. „Sameinaðir stöndunr vér, sundraðir
föllum vér“, er inntak Jress lroðskapar sem
aJmenningur landanna er að tileinka sér.
Sameinaður fjöldinn run eina ósk: frið, og
ekkert stríð verður framar lráð. Þar eygir
maðurinn aldahvörf í Jífsbaráttu sinni, í
orðsins fyJJsta skilningi. Þá liyllir undir frið
liins ólrreytta manns og mannheimar verða
JryggiJegir á ný.
Forsíðumynd
Höggmynd cftir Gerði Helgadóttur.
Gerður Helgadóttir er dóttir hjónanna Helga Pálsson-
ar tónskálds og Sigríðar Erlendsdóttur. Gerður er fædd
1928 og byrjaði nám í höggmyndalist árið 1915 í Hand-
íðaskólanum. Hún hefur haft sýningu á verkum sínum
í Rcykjavík og á nokkrum stöðum erlendis, t. d. í Flor-
enz, Feneyjum, París og Helsingfors.
56
MELKORKA