Melkorka - 01.10.1950, Síða 13

Elísabet Eiríksdóttir bæjarfulltrúi
Sextugsafmœli
Sá ljóti siður er nú að verða landfastur
liér að skrifa afmælisgreinar um fólk frá þrí-
tugu og frameftir. Ég kenni alltaf í brjósti
um þá, sem verða fyrir því að fá slíkar grein-
ar um sig og verð því að biðja vinkonu
mína Elísabetu Eiríksdóttur afsökunar á því
að ég skuli gera henni þann grikk að nota
60 ára afmæli hennar sent tilefni þessarar
greinar. Það má víst með sanni segja að 60
ár séu skjótt liðin hjá, þó að 60 ár séu nægi-
legur tími til að nota vel eða illa eftir atvik-
um. Nu vill svo vel til að þessi 60 ár Elísa-
betar hafa verið alveg sérstaklega vel notuð.
Elísabet Eiríksdóttir er fyrir löngu þjóð-
kunn kona. Starf hennar í þágu verklýðs-
hreyfingarinnar og sósíalismans er orðið svo
langt og margþætt að hún mun vera með
þekktustu konuin hérlendum. Hún er ein
af stofnendum K.ommúnistaflokks íslands
og síðar Sameiningarflokks alþýðu — Sósíal-
istaflokksins. Hún er stofnandi og formaður
verkakvennafélagsins Einingar á Akureyri.
Hún hefur setið í bæjarstjórn Akureyrar
um margra ára skeið og unnið fjölmörg störf
önnur á vegum verklýðshreyfingarinnar og
að málefnum hennar. Hún hefur eigi aðeins
staðið með í fylkingarbrjósti verklýðshreyf-
ingar Norðurlands, heldur hefur lnin einn-
ig verið með öruggustu forustumönnum ís-
lenzkrar verklýðshreyfingar. — Hún er svo
vinsæl og réttsýn að jafnvel andstæðingar
hennar verða að viðurkenna yfirburði
hennar sem málflytjanda og dáðst að for-
ustuhæfileikum hennar. Elísabet er ein af
þeim konum, sem á eftir að verða kunn
fram um aldir, þegar farið verður að skoða
verkin, og áhrif jress brautryðjendastarfs,
sem unnið helur verið í íslenzkri verklýðs-
hreyfingu.
Elisabet
Eiriksdóttii
Nú eru tímar mikilla jrrenginga fyrir
fagrar hugsjónir á hinu svokallaða vestur-
hveli. Grinnnd og miskunnarleysi æðir um
grímuklætt á ýmsa lund. Allskonar „apa-
bíli“ kalla sig leiðtoga Jrjóða og hyggjast að
hrinda heiminum út í nýtt blóðbað með
„jass“-undirleik. Öllu er snúið öfugt. Það
sem áður var kölluð innrás er nú kölluð
vörn. Eitt sinn höfðu íslendingar sarnúð
með smáþjóðum, sem ráðizt var á af öðrum
stærri og sterkari. Nú skal það heita dyggð.
Það er verið að færa fasismann í föt lýð-
ræðisins, eins og úlf í sauðargæru.
A slíkurn tímum er gott að eiga í landinu
traust og gott fólk eins og Elísabetu Eiríks-
dóttur, búið þeirn beztu kostum, sem okkur
í bernsku var kennt að virða og meta,
hreysti, sannleiksást og góðvilja. — Megi
okkur auðnast að njóta starfskrafta hennar
vel og lengi. — Hamingja fylgi henni hvar
sem hún ier.
D. Á.
MELKORKA
63