Skutull - 13.01.1968, Blaðsíða 8

HANS W. HARALDSSON:
Hugleiðingar um ístirzk íþróttamál
Hans W. Haraldsson
Óhætt mun að fullyrða, að
hið nýja og glæsilega íþrótta-
mannvirki, skíðalyftan á
Seljalandsdal, sem nú hefur
verið tekin í notkun, marki
töluverð tímamót í ísfirzku
íþróttalífi. Um leið og skíða-
mönnum er ámað heilla með
þennan merka áfanga, er því
ekki úr vegi að staldra aðeins
við til þess að gera sér nánari
grein fyrir þeim aðstæðum,
sem íþróttahreyfingin á al-
mennt við að búa hér í höfuð-
stað Vestfjarða.
Með tilkomu skíðalyftunnar
eru aðstæður til skíðaiðkana
orðnar næstum eins góðar og
á verður kosið, enda voru þeg
ar fyrir hendi tveir myndar-
legir skíðaskálar á Seljalands
dal, auk þess sem öll skilyrði
af náttúrunnar hendi eru hin
ákjósanlegustu. En í þessu
sambandi má ekki gleymast
að þau skiðamannvirki, sem
hér eru, hafa aðeins orðið til
fyrir mikið og óeigingjamt
sjálfboðaliðsstarf hóps brenn-
andi áhugamanna, auk þess
sem allur almenningur og
fyrirtæki í bænum hafa sýnt
mikinn skilning í sambandi
við fjáröflun til framkvæmd-
anna. Að öðmm kosti væm
mál þessi áreiðanlega ekki
komin á þann rekspöl, sem
raun ber vitni. Reyndar væri
líklegast, að þá ættum við
hér hvorki skíðaskála né
skíðalyftu. En skíðaíþróttin
hefur lengi verið með miklum
blóma hér í bæ. ísfirðingar
hafa eignast fjölmarga ágæta
afreksmenn í þessari íþrótt,
sem gert hafa garðinn fræg-
an, og hafa þessir afreksmenn
áreiðanlega haft mjög vem-
leg áhrif í þá átt að efla
áhuga alls þorra bæjarbúa
fyrir íþróttinni. Þess vegna
hafa menn líka lagzt á eitt
um að skapa skíðamönnum
okkar góð æfingaskilyrði og
að efla þá til enn meiri dáða.
En þótt skíðaíþróttin sé
óumdeilanlega skrautfjöður ís
firzkra íþrótta, eru þó til marg
ar aðrar íþróttagreinar, sem
eiga alveg jafn háan tilveru-
rétt og hún, og skulum við
nú líta nánar á aðstæðumar,
sem þær íþróttagreinar eiga
við að búa.
Fmmskilyrðið til iðkunar
hinna ýmsu sumaríþrótta, svo
sem knattspymu, frjálsra í-
þrótta, handknattleiks o.s.frv.
er að fyrir hendi sé a.m.k.
sæmilegur íþróttavöllur, enda
er það beinlínis skylda hvers
bæjarfélags að sjá um að
svo sé. Hér á ísafirði var í
fjöldamörg ár notast við
gamla íþróttavöllinn við
Gmnd. Að vísu uppfyllti hann
alls ekki allar ströngustu
kröfur, var bæði full stuttur
og of mjór, og jafnvel dálítið
hornskakkur, en var þó sæmi-
lega þéttur undir fæti. Svo
vom íþróttamennirnir sjálfir
búnir að reisa búningsklefa og
böð við völlinn. Vom aðstæð-
urnar því ekki beinlínis af-
leitar, enda unnu ísfirzkir
knattspymu- og frjálsíþrótta-
menn sín beztu afrek á þess-
um velli. En svo kom auð-
vitað að því, að bæjaryfirvöld
in töldu sér bæði rétt og skylt
að skapa íþróttamönnum betri
og fullkomnari aðstöðu en
þarna var, á uppfyllingu við
Torfnes. Hafði þarna líka sitt
að segja, að mjög fast var
sótt á um að fá gamla völl-
inn undir byggingalóðir.
Haustið 1963 létu svo íþrótta-
menn gamla völlinn af hendi
og seldu bænum jafnframt
búningsklefana fyrir aðeins
hluta af kostnaðarverði
þeirra, enda lágu fyrir ákveð-
in loforð bæjarstjórnarinnar
um að nýr völlur yrði tilbú-
inn til notkunnar á Torfnesi
vorið eftir. Og samkvæmt
þeim uppdráttum, sem fyrir
lágu, var hið nýja íþrótta-
svæði síður en svo dónalegt.
Þarna áttu sem sagt að koma
3 íþróttavellir. Yzt, þar sem
núverandi völlur er, átti að
vera grasvöllur af fullkomn-
ustu stærð og gerð og um-
hverfis hann hlaupabrautir og
önnur aðstaða til iðkunar
frjálsra íþrótta. Þar fyrir inn
an átti svo að vera malar-
völlur til knattspyrnuæfinga,
svo og handknattleiksvöllur.
Og við völlinn átti að rísa
myndarlegt hús með búnings-
klefum, böðum, áhalda-
geymslu og annarri aðstöðu.
Því miður reyndust fram-
kvæmdir við svæðið mun tor-
sóttari en ráð hafði verið fyr-
ir gert, og vorið 1964 vantaði
enn mikið á, að lokið væri
þeim áfanga, sem ákveðinn
hafði verið. Til þess að í-
þróttaiðkanir þyrftu ekki al-
veg að leggjast niður það
sumarið, var svo svo ákveðið
að afhenda völlinn til notk-
unar á miðju sumri, enda þótt
efsta lagið, slitlagið, vantaði.
Og íþróttamenn undu glaðir
við sitt, jafnvel þótt völlur-
inn væri fjári laus undir fæti
og þykkir rykmekkir gysu
upp við minnsta umrót, og í
stað búningsklefanna góðu
væri þeim vísað inn í eitt
homið á áhaldahúsi bæjarins,
þar sem böð voru auðvitað
engin fyrir hendi. Því þetta
átti allt að standa til veru-
legra bóta í allra nánustu
framtíð, já strax á næsta
sumri.
— Þetta var sumarið 1964.
Enn í dag, í ársbyrjun 1968,
situr allt enn í nákvæmlega
sama farinu. Slitlagið er enn
ekki komið á völlinn, hlaupa-
brautir fyrirfinnast engar, né
heldur böð og búningsklefar,
hvað þá að haldið hafi verið
áfram að fylla upp í hina
vellina tvo, sem enn vantar.
Ekki er heldur enn búið að
skipa vallarvörð eða vallar-
stjóm. Allt er sem sé eins
laust í reypunum og verða
má.
Hvað íþróttamennina sjálfa
snertir, þá hefur afrekum
þeirra hrakað jafnt og þétt
síðan Torfnesvöllurinn var
tekinn í notkun, og við knatt-
spyrnumönnunum, sem fyrir
5 árum léku í I. deild, blasir
nú fall niður í HI. deild. Er
mönnum heldur varla láandi,
þótt þeir séu ekki fíknir í að
sækja æfingar á velli, þar
sem ösla þarf lausamölina í
skóvarp, öll vit fyllast af
ryki á skammri stundu, og
siðan þarf að fara endanna á
milli í bænum að lokinni æf-
mgu, til þess að komast í bað
og hafa fataskipti.
Frjálsar íþróttir hafa ekk-
ert verið stundaðar hér undan
farið, og einnig hefur útihand
knattleikur svo til alveg
lagzt niður, enda er nú
enginn handknattleiksvöllur
til í bænum. 1 því sambandi
má geta þess, að hin síðari
ár hefur víða rutt sér til
rúms að malbika velli fyrir
handknattleik, körfuknattleik
og fleiri knattleiki. Hafa
nokkrir ungir og áhugasamir
körfuknattleiks- og hand-
knattleiksmenn farið þess á
leit við bæjaryfirvöldin að fá
malbikaðan völl fyrir íþróttir
sínar. Buðust þeir til að
leggja fram endurgjaldslaust
alla vinnu við verkið, ef bær-
inn legði fram efni og tæki.
En af einhverjum ástæðum
fékk þetta erindi ungu mann-
anna engan hljómgrunn.
Ef við snúum okkur svo að
innanhússíþróttum, mætti í
fljótu bragði ætla, að aðstæð-
ur til iðkunar þeirra væru
harla góðar í sundhallarbygg-
ingunni. Því miður er þó
langt frá því að svo sé. Sund-
höllin, sem að mörgu leyti er
afar misheppnuð bygging, virð
ist eingöngu hafa verið miðuð
við að uppfylla skilyrði til
kennslu skylduíþrótta í skól-
um, en alls ekkert þar um-
fram. Sundlaugin, sem þrátt
fyrir allt er þó okkar bezta
íþróttamannvirki, er t.d. að-
eins 16% m. á lengd, en lág-
markslengd keppnislaugar er
25 m., þótt æskilegasta stærð-
in sé talin vera 50 m. Af
þessum ástæðum fást afrek,
sem í okkar laug eru unnin,
ekki viðurkennd, og meiri
háttar sundmót, svo sem ís-
landsmót, fást ekki haldin
hér. Einnig er áhorfendarým-
ið svo takmarkað, að ekki er
mögulegt að hafa neinar veru
legar tekjur í sambandi við
sundmót.
1 íþróttasalnum er ástand-
ið þó enn verra, því þar er
áhorfendarými bókstaflega
ekkert, og auk þess er þar
bæði svo lágt til lofts og
þröngt til veggja, að lág-
marksskilyrðum til iðkunar
flestra knattleikja er hvergi
nærri fullnægt. Þá eru fim-
leikaáhöld og tæki allt of fá-
skrúðug og auk þess úr sér
gengin enda held ég að þau
hafi ekkert verið endurnýjuð
a.m.k. í þau 20 ár, sem nú-
verandi íþróttahús hefur verið
í notkun. Svo eru búnings-
klefar íþróttahússins heill
kapítuli útaf fyrir sig. Böðin
eru nefnilega staðsett í bún-
ingsklefunum miðjum, og er
loftræsting frá þeim engin.
Er loftslagið í klefunum því
eins og í gufubaðstofu, þegar
menn hafa lokið við að baða
sig. Engir fataskápar eru
þarna, aðeins snagar á veggj-
unum, þannig að ef margir
eru við æfingar samtímis, eins
og iðulega í fimleikatímum
skólanna, er fatnaðurinn að
heita má í einni kös. Er þetta
því vafalaust hin ákjósanleg-
asta gróðrarstía fyrir ýmis-
konar smitandi sjúkdóma og
farsóttir.
Af því, sem hér hefur ver-
ið sagt, má vera ljóst, að
aðstæður til íþróttastarfsemi
hér á Isaf., annarrar en skíða-
iðkana, eru því miður tals-
vert fyrir neðan meðallag, og
verður að vinda bráðan bug
að því að bæta þar úr. Nauð-
synlegt er að leggja áherzlu
á að Ijúka framkvæmdum við
íþróttasvæðið á Torfnesi, og
jafnframt þyrfti að reisa
myndarlegt íþróttahús eða
skemmu, t.d. við norðurenda
Torfnesvallar. þar sem æfing-
ar og keppni í inniíþróttum
gætu farið fram við boðlegar
aðstæður.
Framh. á 7. síðu
Kaupmenn —
Kaupfélög
Vindlarnir í ár koma frá Danmörku,
Hollandi, U.S.A., Sviss og Jamaica.
Áfengis- og tóbaksverzlun ríkisins
Skrifstofur: Borgartúni 7,
Sími: 2 42 80.