Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - nóv. 1995, Blaðsíða 4

Ævintýri á gönguför
Kálfsdalur, Kálfsvatn, myndin tekin úr Kálfsskaröi.
I
Iár varð síldarævintýr-
ið á Siglufirði fimm
ára. Það er fyrir Sigl-
firðing, sem býr utan
heimahaganna, sífellt
meira ævintýri að
koma heim og sjá og
upplifa það sem boðið
er upp á meðan á
síldarævintýrinu stend-
ur.
Gamall Siglfirðing-
ur, sem ekki hafði
komið heim í langan
tíma, sagði að allt væri
breytt á Siglufirði nema
kirkjan, bankinn og
bíóið. Þegar honum
var bent á, að það væri
ekki einu sinni einhlítt,
því Lindarbrekka væri
horfin, Thorarnir farn-
ir úr bankanum og
ekkert bíó væri lengur í
bíóinu, þá svaraði
hann þrjóskur á svip:
Já, en fjöllin eru þó
eins og þau voru í
gamla daga! Og það er
rétt.
Síldarævintýrið er
sífellt að verða fjöl-
breyttara, þótt stofninn
sé sá sami. Með hverju
árinu er bryddað upp á
einhverju nýju, sem til
vinsælda er fallið. Eitt
af því sem boðið var
upp á að þessu sinni
voru gönguferðir út á
Siglunes. Upphaflega
var gert ráð fyrir því að
fara með bát út á Nes,
skoða sig þar um og
ganga síðan Nesdalinn
til baka, yfir Kálfs-
skarð, niður Kálfsdal-
inn í Kambalágar, inn
fjörðinn um Staðarhól
að gamla flugvellinum
þar sem skipuleggjend-
ur sáu fyrir akstri
heim.
Þessari áætlun var
fylgt í fyrri ferðinni, en
í ljós kom, að þar sem
veitingar á Siglunesi
voru svo glæsilegar og
enginn dró af sér við
að kýla vömbina, þá
sóttist gangan heldur
seint hjá sumum heim
á leið yfir fjöll og firn-
indi.
Við hjónakorn tók-
um þátt í seinni ferð-
inni og voru þá allir
reynslunni ríkari með
skipulagið. Hópurinn
hittist klukkan átta á
laugardagsmorgni á
Hafnarbryggjunni þar
sem farkosturinn beið.
Alla Stefáns, sem var
ein af forsprökkum og
skipuleggjendum ferð-
arinnar, seldi miða, út-
býtti kortum af göngu-
leiðinni og sagði frá
breyttri tilhögun. Nú
var sem sagt meiningin
að ganga út á Siglunes
og sigla heim. Þeir sem
vildu einungis skoða
Nesið gátu farið strax
með bátnum, skoðað
sig um og notið veit-
inga og siglt aftur
heim.
Okkur hinum, sem
voru u.þ.b. 30 manna
hópur frækinna
göngugarpa karla og
kvenna á öllum aldri,
var ekið yfir fjörð að
gamla flugvellinum og
hófst þar gangan. Veðr-
ið var stillt og fagurt,
en fjörðurinn tjaldaði
með súld til að kæla
göngumóða og til að
hjálpa þeim að votna
sem ekki svitnuðu af
göngunni. Gangan sótt-
ist vel um gömlu síldar-
verksmiðjuna, Staðar-
hól og út að Kambalág-
um, þar sem vitinn stóð
ennþá af fornri reisn. I
minni Kálfsdals var áð
og liðinu safnað saman,
því eitthvað hafði nú
tognað úr hópnum þar
sem margir voru upp-
teknari við náttúru-
skoðun heldur en göng-
una sjálfa.
Leiðsögumenn, sem
voru þau Mariska Van
Der Meer, sjúkraþjálf-
ari og bæjarstjórafrú,
og Björn Sveinsson,
leikari og knattspyrnu-
kappi, sýndu strax á
þessum stutta vegkafla
að þarna var afburða-
fólk á ferð, sem var
verulegur töggur í og
gott að hafa með sér.
Það átti eftir að koma í
ljós, að þeir sem á
þurftu að halda fengu
bæði aðstoð og upp-
örvun, veitta af stakri
ljúfmennsku þeirra
beggja.
Nú var haldið fram
hjá Kálfsvatninu upp í
skarðið. Hópurinn
skiptist nokkuð á leið-
inni upp í Kálfsskarð
og einhverjir göngu-
skörungar hurfu strax
sjónum. Efst í skarðinu
lá snjór, en það var
bara til að auka á fjöl-
breytnina í landslag-
inu, þegar litið var til
4