Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - nóv. 1995, Blaðsíða 11
börnum sínum til kirkju en
nokkru sinni áður. Eg er einmitt
þjónn - prestur í sókn þar sem
mikið er af ungum foreldrum og
börnum. Ljóst er að áhuginn
fyrir ræktun trúarinnar er nú
meiri og þátttakan meiri en
nokkru sinni fyrr. Sunnudag eft-
ir sunnudag fyllist kirkjan fyrir
og eftir hádegi, já reyndar alla
vikuna þegar að er gáð, af fólki
sem vill leyfa sálinni að vera
með.
Ef til vill hafa þau komist að
því að sjónvarpið eða tölvan,
fellir ekki tár, verður ekki vinur
sem þú þarft á að halda er sigl-
ingin um lífsins ólgusjó verður
torsótt og erfið.
Og Kristur kemur að öllum
þáttum lifaðs lífs. I dag er
einmitt fjallað um þann þátt lífs-
ins er lýtur að sjálfum dauðan-
um.
Það hafði fennt um lífsins
strönd, hjá ekkjunni frá Nain.
Hún hafði misst einkason sinn,
hafði misst það dýrmætasta sem
hún átti. Börnin okkar eru ávallt
það dýrmætasta sem við
eigum.
Og Kristur gaf henni son
hennar aftur. Benti á að lífið er
eilíft og allt er í hendi Guðs og
hann lætur ekki aðstoð sína
bresta. Jafnvel nú þegar haustið
er að taka völdin bendir hann
okkur á, með orðum
skáldsins:
Hvarvetna dýrðin Drottins
skín
dásemdir hjartanu ylja
alls staðar líta augu mín
eilífan skapandi vilja.
Kraftur hans er til staðar.
Hann skapar með lífi sínu og
boðskap, boðskapnum um kær-
leika, frið og fyrirgefningu, lífs-
fyllingu, tómarúm skapast ekki.
Hann gefur veikum mátt, óró-
legum jafnvægi, kvíðnum hug-
rekki, sorgmæddum svölun og
vonbrotnum aftur von. Vissu-
lega hefur oft átt sér stað mikil
barátta áður en markinu er náð
en sigurinn er vís í fylgd með
honum.
Á stundum skiljum við ekki
hvað á sér stað, því trúin felur í
sér kraftaverk. Við þurfum ekki
ávallt að skilja.
Að þeim orðum vék Gylfi Þ.
Gíslason, fyrrverandi ráðherra,
eitt sinn í ræðu:
Hann sagði: „Það sem ég veit
á sviði vísinda skil ég. Eg kann
reglur í stærðfræði sem ég get
sannað. Eg hef lært kenningar í
hagfræði, skil þær og get rök-
stutt þær sem ég aðhyllist. Eg hef
yndi af tónlist en ég hef aldrei
skilið hljómkviðu eftir Beethoven
né sönglag eftir Schubert. Mér
hefur aldrei fundist ég þurfa að
skilja list. Eg ann frelsi og að-
hyllist skoðanir um gildi mann-
kærleikans og bræðralag. En mér
dettur ekki í hug að þessar skoð-
anir mínar séu réttar í sama
skilningi og lögmál eðlisfræði er
rétt. Hvers vegna þarf ég að rök-
styðja trú mína? Eg þarf ekki
einu sinni að skilja hana, mér er
nóg að eiga hana. Hún felur í sér
leyndardóm sem hin æðsta viska
og ólýsanleg fegurð“.
Kristur kom til að gera lífið
heilsteypt. Það er í raun hlutverk
okkar allra. Og auðvitað þá ekki
síst þingmanna sem miklar kröf-
ur eru gerðar til. Á stundum fáið
þið vart tíma til að vera til.
Mörg ykkar kannast vel við það
að þið eigið að vera búin að
framkvæma það í gær sem þið
takið ákvörðun um í dag.
Tíminn verður að verundar-
þætti sem skiptir svo miklu máli
og ósjaldan skapar hann og leið-
ir af sér spennu og hraða sem
erfitt er að ráða við. Þá verður
hið innra oft útundan, sálin
verður ekki með. Ræktum okkar
innri mann í fylgd með þeim
sem kom til ekkjunnar frá Nain
og sagði: „Grát þú eigi“.
Leyfum sálinni að vera með í
hraða og spennu nútíma lífs.
Dýrð sé guði föður og syni
svo sem var í upphafi, er og
verða mun um aldir alda. Amen.
Takið postullegri kveðju.
Náðin Drottins vors Jesú Krists
og samfélag heilags anda sé með
yður öllum. Amen.
Sr. Vigfús Þór Árnason
Frh. af bls. 7, Jónas Ásg.
þótt ég fengi kött. I
næsta húsi við mig
voru 13 systkini og mig
langaði mikið í systur
eða bræður.
Síðan ég kom suður
hef ég farið að heita má
á hverju ári til Siglu-
fjarðar. Þá fer ég alltaf í
kirkjugarðinn að leiði
foreldra minna og vina
og horfi yfir bæinn.
Siglufjörður var blóm-
legur bær hér áður fyrr
og skaffaði þjóðinni
mikinn gjaldeyri. Það
má segja að stór hluti
Reykjavíkur hafi byggst
upp fyrir þann auð. En
svo hvarf síldin...“
Hérna var Jónas
kominn í pólitískan
ham og þá fannst okk-
ur best að hætta þessu.
En þegar við fórum var
hann eitthvað að tala
um nauðsyn þess að
fækka þingmönnum.
-ÞH
11