Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - nóv. 1995, Blaðsíða 10

Prédikun fyrrverandi sóknarprests Siglfirðinga,
séra Vigfúsar Þórs Arnasonar,
við setningu Alþingis 2. október sl.
N'áð sé með
yður og frið-
ur frá guði
föður vorum
og Drottni Jesú
Kristi. Amen.
Forsætisráð-
herra, utanrík-
isráðherra og
sendinefnd erlends ríkis, Afríku-
þjóðar, hafði lagt leið sína til
Bandaríkjanna. Astæðan fyrir
ferðinni var sú að ríkið hafði í
fyrsta sinni eignast sitt sæti á
þingi Sameinuðu þjóðanna. Það
var því stór stund fyrir fulltrú-
ana.
Sendinefndin var rétt lent á
flugvellinum er fjölmennur hóp-
ur fréttamanna streymdi að flug-
vél hennar. Nánast um leið og
forsætisráðherrann hafði stigið
fæti sínum á bandaríska grund,
spurði einn fréttamannanna eft-
irfarandi spurningar: Hvernig
finnst þér að vera kominn hing-
að, hvernig líkar þér landið sem
þú nú hefur stigið fæti á? For-
sætisráðherrann svaraði: Kæru
vinir. Eg hef stigið fæti mínum á
bandaríska grund, en ég held að
sál mín hafi ekki gert það. Má
ég biðja ykkur að ræða við mig
eftir um það bil tvo daga.
Þessi saga sem átti sér stað í
raunveruleikanum segir okkur
heilmikið um nútímalíf. Segir
mikið um líf sem svo oft ein-
kennist af hraða og spennu. Þá
staðreynd könnumst við öll við
og ég veit að slík einkenni kann-
ast þingmenn svo sannarlega
við, í öllu sínu lífi.
Oft getur hraðinn og spennan
orðið svo mikil að við megum
hreinlega ekki vera að því að
lifa. Megum ekki vera að því að
gæta að sálinni eða okkar innra
manni. Ef við gleymum þeim
þætti lífsins, myndast oft tóma-
rúm sem erfitt er að fylla. Ekki
vantar þó tilboðin til að fylla líf
okkar. Við mótumst meir og
meir af fjölmiðlum, kvikmynd-
um, og nú um þessar mundir af
heimi tölvunnar, sem eignast
meira og meira rými í lífsvitund-
inni, lífsveruleikanum.
Nú er svo komið að fleiri og
fleiri börn þurfa að leita lækn-
inga, vegna setu sinnar fyrir
framan tölvuna. Við eigum sjálf
við slík tilfelli að etja þar sem
lífleysi gerir vart við sig og rekja
má það að hluta til þess að börn
eyddu eða eyða alltof miklum
tíma frammi fyrir tölvum sínum.
Já, þeim var brugðið vestur í
Bandaríkjunum þegar vísindaleg
könnun leiddi það í ljós að
bandarískur unglingur sem er að
hefja háskólanám, hafði að með-
altali eytt meiri tíma frammi fyr-
ir sjónvarpinu en hann hafði eytt
í sjálfa skólagönguna. Og enn
meir var Svíum og Englending-
um brugðið á fyrra ári þegar
rannsókn leiddi það í ljós að
ægileg barnamorð framin af
börnum mátti rekja til raunveru-
leikaskynjunar, eða óraunveru-
leika er skapaðist af því að horfa
á myndbönd.
Sjálfur gleymi ég því seint eða
aldrei, er ég var við framhalds-
nám við guðfræðiháskólann í
Berkeley, þegar ungur maður
um tvítugt ók niður gamla konu
er var á heimleið. Ungi maður-
inn var spurður af hverju hann
hefði framið ódæðisverkið er
virtist vera framið af ásettu ráði.
Svar hans var óhugnanlegt.
Hann hafði tekið þátt í svo-
nefndum tölvuleik sem fólst í því
að aka sem flestar gamlar konur
niður, og sá sigraði sem velti
sem flestum um koll. Og nú var
komið að raunveruleikanum.
Nú gæti einhver spurt, hvað
kemur þetta kristinni trú við. Jú,
þessar staðreyndir í lifuðu lífi
koma kristinni trú við. Ekkert
mannlegt er hinum kristna óvið-
komandi. Það kemur til dæmis
okkur öllum við og er mál sem
löggjafinn þarf að hugleiða og
skoða - ef það reynist rétt að
það geti verið allt að því hag-
stætt, peningalega séð, fyrir hjón
að skilja og ala upp börnin sem
einstætt foreldri. Lýtur slík
hugsun að svonefndum barna-
bótum. Ekki svo að skilja að
það sé ekki mikilvægt að styðja
þá foreldra sem eru einstæðir,
heldur má ekki um leið gleyma
þeim sem í hjónabandinu eru.
Það hlýtur að vera fjölskyldu-
væn stefna, að hið æskilega sé
að foreldrar barnanna okkar búi
saman, sameinist um að vera eitt
í öllu lífi.
Kristur lagði ávallt á það
áherslu að hann væri kominn til
að gera allt lífið heilt. Kominn
til þess að gera lífið þess virði að
því sé lifað. I fylgd með honum
er hver dagur dýrmætur, skiptir
máli. Hann var í raun að benda
á að við mættum ekki gleyma
sálinni - okkar innri manni.
Ef til vill skynja fleiri og fleiri
það í dag, að við þurfum að
huga að okkar innri manni,
rækta hann. Og einn þáttur þess
er að rækta trúna, traustið á líf-
inu og leiðir fleiri foreldra með
10