Vesturland - 24.12.1956, Qupperneq 15

VESTURLAND
15
r
yrnan eru eftirlætisíþróttir Isflrðinga
Handknattleikslið Harðar. — Vestf jarðameistarar 1956.
Jakobína Jakobsdóttir
Islm. í svigi og stórsvigi 1956.
Vestfjarðameistarar 1955. — III. flokkur Harðar.
en áður þekktist, svo að menn
gáfu sér ekki tíma til æfinga, einn-
ig það, að tölvert flutti úr bænum
af mönnum, sem stundað höfðu
íþróttina. Æfingar voru því nokk-
uð tilviljunarkenndar og helzt ekki
æft, nema eitthvað stæði til, að-
komulið væntanlegt e. þ. h. Gat
þá stundum hent ef lið var að
koma í bæinn að sent var til
þeirra, er eitthvað höfðu æft og
þeir boðaðir á skyndiæfingu, sem
um og var svo allt fram á árið
1955, en þá tókst í fyrsta sinn að
halda uppi reglulegum æfingum
allt sumarið. Á sama hátt var
haldið uppi reglulegum æfingum
frá því snemma í vor og allt til
hausts.
Takmark ísfirzkra knattspyrnu-
manna er að ná þeim árangri að
komast í I. deild, sem sagt að ná
það langt að þeim gefizt tækifæri
til að keppa við fimm beztu knatt-
Þriðja íþróttagreinin, sem mest
hefur borið á hér í bæ er hand-
knattleikur kvenna. Handknatt-
leikslið hefur margsinnis háð
keppni utan bæjar og tekið alloft
þátt í landsmóti í handknattleik og
jafnan við góðan orðstír. Isfirzku
stúlkurnar hafa því orðið bæ sín-
um til sóma og er þess óskandi að
gengi þessarar skemmtilegu íþrótt-
ar megi vaxa. En til þess að svo
megi verða þarf að vera almenn-
ari áhugi hjá ungum stúlkum en
verið hefur síðustu árin.
Albert K. Scuiders.
spyrnulið landsins um íslands-
meistaratitilinn í knattspyrnu.
En leiðin að þessu takmarki er erf-
ið og kostar mikla þjálfun og
áhuga, því að til þess að komazt
í I. deild þarf fyrst að sigra í H.
deild og sigurinn er ekki auðsótt-
ur, því knattspymunni hefur
fleygt það óðfluga fram víðast
hvar, að mörg liðin í H. deild em
núna betri en flest I. deildarliðin
voru fyrir tveimur til þremur ár-
um. En við skulum vona það bezta
og óskandi væri að árið 1957 yrði
ísfirzkum knattspyrnumönnum
happasælt ár.
ísfirzku knattspyrnumennirnir sem kepptu til úrslita í II. deild.
íslenzki kvenþátttakandi í vetrar-
olympíuleikum.
Hér hefur fátt eitt verið upp
talið af afrekum ísfirzkra skíða-
manna, síðustu árin, og vonandi
á margt eftir að bætast á afreka-
listann á komandi árum.
Knattspyrna lagðist að mestu
leyti niður hér á ísafirði á stríðs-
árunum. Kom þar margt til, en
þó aðallega að atvinna varð meiri
furðulegt hvað ísfirðingar stóðu
sig yfirleitt vel á móti aðkomulið-
um, sem að jafnaði voru skipuð
meistaraflokksmönnum, þrátt fyr-
ir litla og lélega æfingu.
Annars var það alltaf föst regla
hér að æfingatíminn var frá því
hægt var að fara á völlinn á vorin
og fram að „síld“, sem kallað var,
en það var ca. til mánaðarmótanna
júní—júlí. Eftir það var tilgangs-
lítið að halda uppi föstum æfing-
verið valdir til Olympíufarar, til
Osló 1952 fóru þrír göngumenn og
tveir menn í alpagreinar og til
Cortina 1956 einn göngumaður og
þrír í alpagreinar, þar af ein
stúlka, sem var jafnframt fyrsti
var þá allvel sótt og stundum
voru æfingamar tvær, en þess
vandlega gætt að nægur tími yrði
til hvíldar áður en kappleikurinn
færi fram, svo að harðsperrumar
gætu liðið úr köppunum. Var