Samtíðin - 01.11.1941, Qupperneq 11

SAMTIÐIN
Guðm. E. Geirdal :
Bessastaðir
Einn um sitt i vesturvegi
vakir tiginn Snæfells-ás.
Ofar Faxa bylgju-byggðum
breðinn fastur er í rás.
Yzt við hafi öiulvert spyrnir,
eldar leika um brynju og sverð.
Þúsund ára verndarvættur
■ verður lengst af einn á ferð.
Vígðum stödd á vegamótum
vaknar sál við aldahljóm.
Það er eins og Álftanesið
opni fornan helgidóm.
Allt er sveipað sumarljóma,
sólargulli drifin jörð.
Bænarhljóðir heiðavindar
lwísla lofs- og þakkargjörð.
Iíeilir vafinn blálofts blæjum,
blasir við í suðurátt.
Himinlyftum hamraörmum
heiðbrýnd Esja milt og láugt
blessar Ingótfsbæ í norðri,
bíður þess í helgri ró,
að frá sólu árþeyr greiði
ólánsský, er fyrir dró.
Saga ypptir aldatröfum,
ár og dagar líða hjá.
Leiftra myndir liðins tíma,
tjós og myrkur skiptist á.
Staður Bessa í stormi tíða
stendur enn á traustri rót,
speglar þil í lygnum legi,
lyftir burstum himni mót.
•
Yfir stóð svo öldum skipti
ólík glíma á Bessastað:
Danska valdið, vopnum búið,
varnarlausum sótti að.
Hér á Islaiul margs að minnast
— margt er þjóðar tjón og lán.
Tímans skola öldur yfir
æðstu tign sem lægstu smán.
Önnur minning yljar taugum,
eins og rísi úr hafi sól:
Hér slóð vagga helgra dóma,
hrelldra sádna traust og skjól.
Hér stóð arinn æðstu fræða
—• orkugjafi i dagsins raun.
Þjóðin sá, að mennt var máttur
— menning greiddi hæstu laun.
Guðum svarnar verndarvættir
vaka lwerju býli hjá.
Stíga á blómum vikivakann,
vængja lýðsins fremdarþrá.
Gliti ofnum reflum reifa
ríkisstjórans höfuðból.
— Aldagifta um það lyki
eins og himinblámi um sól.
(Ort í ágúst 1941).