Samtíðin - 01.05.1958, Side 20

16
SAMTÍÐIN
uðu í fótspor hans og að lokum prest-
urinn, og gengu þeir, án þess að nokk-
ur sæi þeim bregða, hvítan stíginn
eftir glóandi kolunum.
Engum eldgöngumannanna fatað-
ist hið minnsta, og mér var sagt, að
berir fætur þeirra hefðu verið alger-
lega óskaddaðir.
Lokaathöfnin var í því fólgin, að
fjórir hvítklæddir embættismenn
hóru hátíðlega þungan burðarstól
með helgu líkneski Kew Ong Yeah
yfir eldinn. Var það i sannleika sagt
furðuleg sjón. v
Ég var um það bil farinn að anda
léttara eftir öll þessi ósköp, þegar
skyndilega varð nokkur ókyrrð með-
al þeirra áhorfenda, er fremstir stóðu
og ekki höfðu áður bært á sér. Nokkr-
ir lögregluþjónar virtust eiga örðugt
með að halda ungum Kínverja í skefj-
um.
Vinur minn hafði hlustað á klið-
inn frá æstum viðræðum þeirra, og
sagði hann mér, að unglingur þessi,
sem klæddur var tötralegum stutt-
buxum og skyrtu, vildi fyrir hvern
mun vaða eldinn, en lögregluþjón-
arnir væru að reyna að fá hann ofan
af því. Eftir nokkurt þóf fékk hann
samt vilja sínum framgengt. Aftur
sló þögn á mannfjöldann, er beið þess
í ofvæni, sem verða vildi, þegar pilt-
urinn gekk að eldinum. Eftir andar-
talc steig hann út á kolaglóðina og
skundaði eftir henni léttfættur, en
vai’færinn og leit aldrei niður.
Fagnaðaróp steig frá brjóstum
múgsins, er pilturinn liafði lokið
göngu sinni óskaddaður, og get ég
ekki neitað því, að mér var þá einnig
glatt í geði.
Helgiathöfninni var lokið, og trú-
aðir menn þustu nú fram til þess að
sópa saman handfylli af óskemmd-
um lirísgrjónum og salti ofan af kola-
glóðinni. Það var auðséð, að hitinn
var enn mjög mikill.
NÝTT HELGAFELL
SAMTlÐINNI hefur borizt 4. hefti
2. árgangs þessa tímarits, sem á-
stæða er til að vekja alhygli á. Það
hefst á foi’spjalli ritstjóra um hand-
ritakröfur okkar, Grænlandsmál o.
fl. Þá er snilldarþýðing Helga Hálf-
danarsonar á The Nonne Preestes
Tale — Sagan um hanann — úr The
CanterburyTales eftir Geoffrey Chau-
cer, öndvegisskáld Englendinga á 14.
öld, að vísu allmjög stytt. — Halldór
K. Laxness skrifar grein, sem liann
nefnir: Er gagnslaust basl að vilja
vera þjóð? og fjallar um menningar-
hlutverk Islendinga. Að uppistöðu
er þetta ræða, sem skáldið flutti 1956,
heim kominn frá móttöku nóbels-
verðlaunanna. — Sigurður Nordal
skrifar spaklegar skýringar við kvæð-
ið Alsnjóa eftir Jónas Hallgrímsson.
— Þá er skoðanakönnun um seinasta
deilumál okkar við Dani, liandrita-
málið, framkvæmd af Gallupstofnun
Danmerkur, og vildu 3 af hverjum
4 Dönum skila okkur handritunum,
en á móti streitast nokkrir stór-Danir
með harðsvíraða, hrokafengna pró-
fessoraklíku í fararbroddi, eins og
vænta níátti. Okkar málstað styðja
hins vegar allmargir lýðskólakennar-
ar, menn i tengslum við verðandi