Morgunn - 01.06.1945, Blaðsíða 24

20
M 0 R G U N N
hina fjarlægu atburði, fari einhver hluti persónuleikans
úr jarðneska líkamanum og heimsæki hina fjarlægu staði.
í upphafi orða minna mínntist ég þess, sem þjóðsög-
urnar segja oss um fólk, sem ,,sá í gegn um holt og hæð-
ir“, en gildi þessara staðreynda er einnig annað og miklu
meira en það, að renna stoðum undir sannleiksgildi gam-
alla frásagna og opna mönnum möguleika til þess, að
skilja óráðnar rúnir í töfraheimi þjóðsagnanna, þótt ég
hafi enga löngun til að gera lítið úr því gildi þeirra.
Þessar staðreyndir hljóta, eftir því sem þekking vor á
þeim eykst og rannsóknunum á þeim fleygir fram, að
leggja fram sinn dýrmæta skerf til þess, að auka þekk-
ing vor á leyndardómum tilverunnar, leyndardómum vors
innra manns og leyndardómum þeirra dásamlegu veralda,
sem vér lifum í.
En að lokum skulum vér spyrja eins: Hafa þessar
rannsóknir nokkurt gildi fyrir vonir manna um líf eftir
dauða líkamans?
Ég sé ekki, hvernig unnt er að komast hjá að sjá, að
svo er. Sálfarirnar sanna, að sálin getur lifað og starfað
utan jarðneska líkamans og að hún hefir annan líkama,
þótt ekki virðist af jarðnesku efni gerður, sem hún getur
þá lifað í, en hver ástæða er þá til að ætla, að sálin hætti
að vera til, þegar jarðneski líkaminn deyr? Margir af
rannsóknamönnunum hafa komizt að þeirri niðurstöðu,
að sálfarirnar séu forsmekkur dauðans, dauði um stund.
Til þess virðist sú staðreynd benda, að margir þeir, sem
sálförum fara, og geta varðveitt fulla endurminning, þeg-
ar komið er aftur í jarðneska líkamann, fullyrða, að á
þessum ferðum sínum fari þeir ekki aðeins um jarðneska
staði, heldur komi þeir einnig inn í heim framliðinna
manna og hafi vitundarsamband við þá. Um sumar þær
frásagnir er það að segja, að engin skýring á þeim er enn
sem komið er sennilegri en sú, að á þessum ferðalögum