Morgunn - 01.06.1945, Blaðsíða 37

M 0 R G U N N
33
ég h'kt — og þó ólíkt? Það var af því að mér var í huga,
að þá var skilnaðurinn og sársauki hans efst á baugi til-
finninga vorra. Nú er það sameiningin og endurfundirnir,
sem við hliðina á sársaukanum kveðja sér hljóðs og deyfa
eggjar hans. Ég sagði þá, að það hefði verið samkomulag
vor vinanna, sem komum hér saman, að tala ekki um
sorg þótt dauðinn væri annars vegar, af því að vér vit.um
að ekki er hann annað en ný fæðing til framhalds á lífi
og starfi. Og nú vil ég og veit ég að ég má endurtaka hið
sama, ekki af því að lítils sé að sakna eða til að bægja frá
tregandi tilfinningum og tómleika, þegar hún hverfur sjón-
um; þann tómleika hljótum vér að finna, ástvinir hennar
— og vinir, því fremur sem vér þekktum hana betur og
höfðum umgengizt hana meira, heldur af því, að nú verð-
ur svo ofarlega — jafnvel efst — í huga vorum þetta fram-
haldandi líf og starf, sem raunar hefur aldrei slitnað, —
aldrei slitnað sambandið og samstarfið á milli þeirra, allt-
af hefur iiún haft vitund um það, þótt hann væri horfinn
sýnilegum návistum. Og ógleymanlegasti þátturinn í því
samstarfi, sem lengi — líklega ávallt — mun varðveita og
halda lifandi minningunni um þau, var þetta, að festa
sjálf hönd á og færa öðrum þann óyggjandi sannleika,
að lífið og starfið heldur áfram, þótt líkamslífið þrjóti.
Svo víðfaðma sem hinn fjölvísi andi hans var, að láta sér
ekkert mannlegt óviðkomándi, þá sá hann, að af öllu
mannlegu var þetta lang þýðingarmest: Þegar maðurinn
deyr, lifnar hann þá aftur? Lang þýðingarmest að leysa
þá spurningu, og þegar honum var orðið það ljóst fann
hann það köllun sína, að starfa að því, og hún var sam-
starfsmaður hans. Og þó að djúphyggja hans ætti 1 því
samstarfi mest frumkvæði, þá var hún engan veginn að
eins þiggjandi, heldur átti einnig sinn skira skilning, og
skoðanir og gáfur til að láta hann í ljós. Og því varð honum
það svo mikill styrkur og allt samstarf þeirra með þeim
ágætum, sem kunnugt var oss öllum, sem kynntumst
þeim og heimilislífi þeirra, og því gátu svo margir, er
3