Morgunn - 01.06.1958, Blaðsíða 74

68 MORGUNN
frásögum guöspjallanna, eru tvær staðreyndir, sem vert
er að gefa gaum:
Líkaminn, sem reis upp, var ekki líkami af blóði og
holdi, heldur andlegur líkami (44. v.). Og ennfremur, upp-
risa Jesú var ekki einstætt, einangrað fyrirbrigði, heldur
allsherjarlögmál. Þannig segir Páll beinum orðum: „Ef
ekki er til upprisa dauðra, þá er Kristur ekki heldur upp-
risinn“ (13. v.). Rökfærsla Páls er því augljóslega sú, að
upprisa Jesú væri í samræmi við allsherjarlögmál, ekki
einstætt fyrirbrigði, að án þess hefði hún ekki orðið.
„Hann birtist“, er orð Páls um upprisuna. „Hann birt-
ist“, var hinn síendurtekni vitnisburður vottanna, sem
Páll áleit sanna það, að í andlegum líkama hefði Jesús bók-
staflega sprengt hlið heljar og dauða. „Hið dauðlega“ hafði
íklæðzt „ódauðleikanum“, „hið forgengilega óforgengi-
leikanum“.
Hvað var það, sem birtist og menn sáu? Var það sam-
eiginleg blekking margra, sprottin af óskhyggju þeirra,
sprottin af því, sem þeir vildu að hefði gerzt? Ekki væri
það ómögulegt. Það er engan veginn óhugsandi, að upp-
risufyrirbrigðin hafi getað verið fædd af huglægum ósk-
um manna og þrám. Skýrslur geðlækna og sálsýkifræð-
inga eru fullar af vitnisburðum þess, hvílíkar skynvillur
hið ómeðvitaða getur gert, ekki aðeins einstaklingum, held-
ur hópi manna.
Vitnisburðunum hafnað
Þessi hefði e. t. v. verið eina skýringin á þessum fyrir-
brigðum fyrir einum mannsaldri eða tveim. En skráðar
skýrslur sálarrannsóknamanna, skráðar á síðustu áratug-
um, sýna, að hér gat um meira verið að ræða en huglægar
skynvillur eða sjálfsblekkingu. Þótt allur þorri manna sé
enn hræddur við, berjist gegn og hafni vitnisburðunum,
eru vitnisburðirnir um líkömun ójarðneskra vitsmunavera
allt of margir til þess, að þeim verði auðveldlega hafnað.
Samt er ekki skilyrðislaus nauðsyn að draga þá álykt-