Morgunn - 01.06.1970, Síða 81

MORGUNN 75
!>orð i Narfa, ]>ar sem þeim var vcill sú bezta aðhlýnning, sem
v'il var á.
Pegar hér var komið, íór að koma veiðihugur i mig, og ákvað
(!g að búa hinn herpinótabátinn jafn vel og þann fyrri. Tók
•lróttartaugar með í aðra ferð upp að skipinu með það í huga að
''eyna að losa skútuna af skerinu, sem mér sýndist vera farin
■'llmikið að losna, með ha'kkandi aðfalli, en hún hafði strandað
uieð lágföllnum sjó.
Seinni ferðin upp að skútunni á milli grunnboðanna gekk
óll betur, og nú var lagt að skvitunni. Vélstjórinn af Narfa fór
nu niður í vélarrúm hennar lil að hila vélina upp og búa hana
undir gangsetningu, en við hinir fórum á handdælumar, til að
flæla sjó úr skipinu, sem var allmikill. Þetta tókst allt vel, sjór-
lun í sldpinu minnkaði. Skútan var farin r.ð róla enn meira á
‘ kerinu, þar sem nú var komið háflæði.
Lét ég síðan festa dráttartaugar í skvituna og stimuðum við
n Láðum bátunum fulla ferð, þar til okkur tókst að snúa skút-
Una út af skerinu og hún flaut stýrisvana.
Með því að gæta fyllstu varfærni tókst okkur að draga skút-
Una út á milli boðanna, án þess að hún tæki niðri, og komumsl
aLa leið fram til Narfa, þar sem hann beið okkar.
Naest var að búa út góðar dráttartaugar ó milli skipanna og
'lraga það lil Akureyrar. Allt gekk þetta að óskum. Við kom-
umst klakklaust með skipið til hafnar. Síðan voru þar haldin
s)opróf og okkur voru að loknum dómsúrskurði dæmd full
l’jörgunarlaun, bæði fyrir skip og farm.
Lftir á að hyggja fann ég engin skynsamleg rök mæla með
t’vb að ég skyldi sigla skipi mínu að Snartarstaðanúpi, nema
dl þeirri ástæðu, sem fyrr greinir. Þarna, sem oft áður, reynd-
lsl draumamaður minn mér gagnlegur, og sama mætti eflaust
seg)a um Færeyingana í þessu tilfclli, sem mjög erfilt liefðu
atl o^ð landlöku á einum litlum báli í slíku brimi, sem þarna
Var við ströndina.