Kylfingur - 01.05.1999, Blaðsíða 6

Asíðasta aðalfundi var Svan Frið-
geirsson gerður að heiðursfélaga
Golfklúbbs Reykjavíkur og þótti
mörgum það löngu tímabært. Fáir ein-
staklingar hafa fómað jafn miklum tíma
til starfa fyrir klúbbinn á liðnum áratug-
um. Auk þess að hafa þrisvar sinnum ver-
ið formaður og gegnt því embætti af mikl-
um skörungsskap þá hefur hann unnið
mikið við Grafarholtsvöllinn, mestmegn-
is í sjálfboðavinnu og einnig sem vallar-
stjóri, en völlurinn hefur í mörg ár verið
helsta áhugamál Svans. Það er því við
hæfi að kylfingar fái innsýn inn í líf og
starf Svans sem og þar með sögu Golf-
klúbbs Reykjavíkur, frá manni sem var í
innsta hring starfsins í tæp þrjátíu ár. Svan
hefur frá miklum fróðleik að miðla um
starfsemi Golfklúbb Reykjavíkur, en í
þessu viðtali er aðeins stiklað á stóm.
Fróðleikur Svans um GR og reynsla hans
í starfi gæti dugað í bók. Svan var fyrst
spurður um kynni sín af golfíþróttinni.
„Eg kynnist golfíþróttinni fyrst árið
1935, þá smástrákur á Akureyri þar sem
ég ólst upp. Þá var Golfklúbbur Akureyr-
ar nýstofnaður og við strákamir vorum
fengnir til að vera kylfusveinar fyrir fé-
laga í golfklúbbnum sem allir voru betri
borgarar á Akureyri. Fyrsti golfvöllurinnn
var úti á Eyri, þar sem vom sléttir balar,
vel grónir og var upplagt að búa til flatir
þar. Þama var ég heilt sumar kylfusveinn
hjá Pétri Jónssyni lækni, sem var heimil-
islæknir minn og mikill öðlingsmaður og
ég man meðal annars eftir mönnum eins
og Sigurði Eggerz sýslumanni og Gunn-
ari Schram sem vom iðnir við golfíþrótt-
ina. Við strákamir fengum nokkra aura
fyrir að bera pokana, sem ekki vom stór-
ir í þá daga, þetta vom tvær og upp í fimm
kylfur sem þeir voru með, svo kylfu-
sveinsstarfið var fekki erfitt.“
Golfið var ekki að flækjast fyrir Svani
á næstu ámm, en íþróttaáhuginn var fyrir
6 KYLFINGUR