Barnablaðið - 01.04.1951, Blaðsíða 13

BARNABLAÐIÐ
11
rv i
nánar fiá samningunum litaðist
Gróa um í húsinu. Þarna voru þrjú
skemmtileg herbergi auk verkstæð-
isins. Kona skósmiðsins kallaði nú á
Gróu úr útbyggingu við húsið. —
„Hér er skemmtilegt herbergi, sem
má útbúa fyrir svefnherbergi fyrir
ykkur systurnar.
Gróa leit inn. Tveir gluggar srieru
út að enginu. Gróa andvarpaði af
feginleik yfir þessu frjálsa útsýni,
sem sólin stráði geislum sínum yfir.
Hún minntist ömurlega útsýnisins
frá íbúðinni þeirra í borginni, og
hjarta hennar varð svo yfirfullt af
þakklæti til Guðs, að henni fannst
það ætla að springa. Þegar hún kom
inn aftur voru karlmennirnir bún-
ir að ganga frá samningunum, og
skósmiðurinn sagði: „Fyrst um
sinn, meðan þú ert að komast inn
í starfið, vinn ég með þér á verk-
stæðinu. En strax þegar þú liefur
lært nóg, dreg ég mig til baka. Þú
munt bráðlega vinna þig upp. Hér
er mikið starfssvið og langt til næsta
skósmiðs." — „Pabbi, komdu og
sjáðu herbergið þar sem við Lillian
eigum að sofa,“ sagði Gróa og dró
hann með sér. Hann kom fúslega.
„Er .það ek,ki skemmtilegt,“ spurði
hún ljómaijdi af gleði. „Heldurðu
ekki að .Ljllian og mamma verði
glaðar?“ — „Jú,“ sagði hann hugs-
andi, „jpamina þín hefir átt svo
erfitt öll þessi undanfarin ár, en
nú ,mnn allt verða gott aftur.“ —
Gróa leit, .alyarlega framan í föður
sinn. „Mig langar svo til þess að
þið takið lífca móti Jesú. Ég er frels-
uð, og Jesús býr í hjarta mínu og
ég er svo glöð yfir því. Hún var
hálfhrædd um að honum mundi
þykja við hana þótt luin sæi að
yfirbragð lians væri mildara en áð-
ur. — „Já, þú skrifaðir okkur um
það, og við ntamma þín erum glöð
yfir því. Svensson kennari hefir
heimsótt okkur og talað mikið við
okkur um Guð. Við höfum líka
sótt samkomur. Þegar maður reynir
slík undur, sem við höfum reynt
í seinni tíð, þá finnur maður þörf
á að þakka Guði. Eg liefi aldrei
hugsað um Hann áður, en nú veit
eg. að Hann kærir sig um okkur.“
Meðan hann talaði hálf hikandi,
eins og sá, sem ekki er vanur að láta
aðra skyggnast inn í fylgsni sálar
sinnar, fann hann skært augnaráð
Gróu hvíla á sér. Og allt í einu
varð hortum ljóst hvað hafði valdið
breytingunni sem orðin var á lienni.
Það var ekki fallegi blómstraði
kjóllinn, heldur yfirbragð andlits-
ins. Yfirbragð hennar var góðlegt,
glaðlegt og hreint, og flöktið var
horfið úr augnafáðinu. Hvin tók í
hönd hans. Það var næstum eins og
hún hefði eignazt nýjan pabba, eða
var það kannske gamli pabbinn
hennar, sem var kominn aftur,
hann, sem hafði verið svo glaður og
góður meðan hann hafði vinnu.
Henni var farið að lengja mikið eft-
ir mömmu og Lillian. Ilún fann