Barnablaðið - 01.06.1981, Blaðsíða 12

12
gefið?
Hvao
getég
Tabíta raulaói fyrir munni sér þegar hún var
að sauma. ,,Grænu og gulu þræöirnir fara
þessum kyrtli Ijómandi vel“, hugsaöi hún með
sér er hún virti verk sitt fyrir sér.
,,Fátæka ekkjan veröur áreiöanlega glöö aö fá
þennan fagra kyrtil", sagöi hún viö sjálfa sig.
,,Ég veró aö heröa mig viö saumaskapinn, því
þaó eru svo margar fátækar ekkjur í borginni
Joppe, sem þurfa á nýjum fötum aö halda".
Tabítu féll vel aö sauma. Hún var fjarska
greiðvikin og hjálpsöm. Henni varö hugsaó um
allar ekkjurnar í borginni sinni, Joppe, sem áttu
engan til aó annast um sig. Þær áttu enga pen-
inga til aö kaupa mat og klæöi. Hvern sunnudag
söfnuöu hinir kristnu saman peningum í sér-
staka fórn, sem notuð var til aö kaupa mat handa
fátæklingum og ekkjum. En þaö virtust aldrei
nægir peningar til kaupa á öllu, sem þessar
bágstöddu fjölskyldur þurftu meö. Tabíta ákvaö
því, aö leggja fram aðstoð sína meö því aö kaupa
fataefni og sauma föt.
Þaö var yndi hennar aö ganga um göturnar í
Joppe og færa ekkjunum nýjan klæðnað. Oft
staönæmdist hún til aö horfa á bláma hafsins, og
stóru skipin sem fluttu kornvörur til Joppe og
annarra borga í Palestínu.