Barnablaðið - 01.02.1995, Síða 11

smásagan
Gamli skipstjórinn
hver vakti hann ?
Ég skal segja þér
merkilega sögu, sagði
gamli skipstjórinn sem
sat á móti mér. Já ég skal
segja þér frá
undarlegum atburðum,
sagði hann, sem hentu
mig þegar ég var á leið
yfir Norðursjóinn á
skipi mínu fyrir löngu
síðan.
Við sigldum fyrir
fullum seglum norður
eftir og vonuðumst til
að ná heim fyrir jólin.
Við vorum rétt undan
Jótlandsströnd en ég
hélt að við værum langt
frá landi og þess vegna
sagði ég við stýri-
manninn minn að ég
ætlaði að leggja mig um
stund og hann ætti að
vekja mig kl. tvö, því þá
þurftum við að venda.
Ég hélt að við
hefðum nægan tíma og
fór og lagði mig. Ég bað
til Guðs og fól skipið og
mannskapinn í hans
hendur eins og ég var
vanur.
Ég veit ekki hvað
ég hafði sofið lengi
þegar ég heyrði að það
var kallað á mig -
skipstjóri ! Var hrópað.
Ég er að koma, svaraði
ég og dreif mig upp. Það
fyrsta sem ég gerði var
að gefa skipun um að
snúa skipinu. Við
höfðum varla lokið því
þegar við sáum
skelfilega sjón. Við
sáum ægilegt brot til
hliðar við skipið,
einmitt í þeirri stefnu
sem við höfðum áður
siglt.
Ef við hefðum ekki
snúið skipinu á þessu-
andartaki þá hefði
skipið strandað og við
ekki orðið til frásagnar.
Ég sneri mér að
stýrimanninum og
sagði við hann; Það var
alveg á síðustu stundu
að þú vaktir mig. En ég
vakti þig ekki, sagði
stýrimaðurinn hissa. Þú
baðst mig að vekja þig
ekki fyrr en tvö. Ég flýtti
mér að líta á úrið mitt,
sagði gamli skipstjórinn
og þá var klukkan ekki
nema tíu mínútur yfir
tólf. Ég sagði ekki eitt
einasta orð heldur gekk
niður í klefann minn og
þakkaði Guði fyrir að
bjarga okkur.
Þegar við komum
heim, rétt tímanlega
fyrir jólin; þá sagði ég
konunni minni frá
þessu; hélt skipstjórinn
áfram, hún spurði mig
hvenær þetta hefði skeð
og ég sagði henni að
það hefði verið á
mánudagsnóttina. Jæja,
sagði hún hljóðlega,
einmitt þessa nótt
vaknaði litla stúlkan
okkar og sagði; við
verðum að biðja fyrir
pabba og það gerðum
við ölL Já svona er
Drottinn góður endaði
gamli maðurinn sögu
sína.
Bamablaðið
11