Sameiningin - 01.03.1886, Síða 11

—7—
stóð að eins 2 mánuði. Konungr Egypta vék honum í’rá og Elja-
kim bróðir hans tók við, sá er síðar bar nafnið Jójakim, og ríkið
varð um leið skattskylt Egypta-konungi. En snemmaí stjórnar-
tíð Jójakims kom Nebúkadnesar, sonr Babylonar-konungs, með
her inn í Gyðingaland og svifti Egypta-konung þar öllum yfir-
ráðum, en náði þeim aftr fyrir sig eða sitt ríki. Svo stóð í 3
ár. En þá reis Jójakim upp gegn Babylonar-konungi. það
leiddi aftr til þess, að frá Babylon var sendr her gegn Jójakim,
og margir voru nú herleiddir úr Júdaríki til Babylonar. þá
er Jójakim var frá, tók Jójakin sonr hans við konungdómi árið
599, en að þrem mánuðum liðnum var hann ásamt öllum þorra
landslýðsins og sérstaklega helztu inanna herleiddr til Baby-
lonar. Esekíel spámaðr var í þeirn hóp. I hans stað var Metanía
föðurbróðir hans settr í konungssætið og kallaðr Sedekías. Hann
gjörði upphlaup gegn yfirmanni sínum. Her Babyloníu-manna
settist um Jerúsalem, og eftir 1| árs umsát féll hún, var eydd og
meiri hlutinn af leifum landsfólksins fluttr til Babylonar árið
588.—Babylon féll í hendr Sýrusar Persakonungs árið 539, og
2 árum síöar, 537, byrjaði heimför Gyðinga til hins helga lands
þeirra samkvæmt leyfi eða boði konungs. Grundvöllr liins síð-
ara musteris var lagðr á 2. ári eftir heimkomu hins fyrsta
flokks, en svo liðu þvínær 20 ár þangað til musterið var full-
gjört. Gyðingar lentu í róstum ineðan á þessu stóð og út af því
við Samverja, sem voru niðjar leifanna af hinum 10 ættlcvíslum,
er eptir urðu í landinu við fall Israelsríkis, og heiðingjanna úr
Assyríu, sem Salmanassar konungr hafði látið setja þar niðr í
stað hinna burtfluttu. Upp frá því liötuðust Gyðingar og Sam-
verjar hvorir við aðra. Samanber Jóh. 4, 9 (samverska konan).
Jereinías spámaðr var uppi og flutti lýð sínum boðskap
drottins frá því fyr en á miðri stjórnartíð Jósíasar konungs og
þangað til noklcru eftir herleiðinguna til Babylonar. Hann var
sonr Hilkía, sem var prestr í Anatót (Jer. 1, 1), 3 mílur norðr
frá Jerúsalem. Hvort faðir hans hefir verið sá Hilkía, œðsti prestr
sem fann lögmálsbókina á dögum Jósíasar, -er óvíst og jafnvel
fremr ólíklegt. þá er Sedekías og fólkið yfir höfuð fluttist til
Babylonar, fékk spámaðrinn leyfi til að vera eftir meðal hinna
fáu, sem kyrrir urðu í Júdea (Jer. 39, 11-14 og 40,6). En eftir
að Gedalja, sem Nebúkadnesar gjörði að landstjóra í hinu nærri
því gjöreydda landi, var myrtr (Jer. 41. kap.), neyddu landar
hans hann til að fylgjast með þeim til Egyþtalands, og er til