Sameiningin - 01.08.1886, Blaðsíða 13

93—
frelsara þínum líka. Láttu líf þitt elcki vera fyrir utan lmnn.
Og vertu stöð'ugr í honum. Yertu í honum í gleSi þinni, og
vertu í honum—ekki fyrir utan hann—í sorg þinni. Af hverju
ber hin kirkjulega starfsemi manna í kristnum söfnuSum oft svo
lítinn, og oft engan ávöxt ? Af hverju koma menn með kristnu
nafni, menn, sem jafnvel virSast hafa all-mikinn kirkjulegan á-
huga, einatt alveg eins fram í daglegu lííi sínu eins og þeir,
sem aS öilu leyti standa fyrir utan hóp Jesú lærisveina ? Hví
sést þar iSulega enginn munr ? Svarið er einfalt, ekki annaS en
þetta: Af því að menn eru fyrir utan frelsarann. Menn halda
kristindómi sínum fyrir utan sig. Sá, sem er í frelsaranum, hann
ber mikinn ávöxt, og hann má biSja hvers sem hann vill, og þaS
veitist honum. þegar þú ert í frelsara þínum, þá er vilji þinn
auSvitaS allr annar en meSan þú ert fyrir utan hann, og bœn þín
verSr þá eSlilega allt öSru vísi. GuSs vilji er þá þinn vilji og þú
biSr þá ekki um annaS en þaS, sem drottinn vill og drottinn veit-
ir. Bœn þess manns, sem heíir hjartað fyrir utan drottin, verðr
aldrei heyrS. þarna er lykillinn að þeim leyndardómi, hvers
vegna þeir, er skoða sig lærisveina Jesú, fá margsinnis enga bœn-
heyrslu, þrátt f'yrir hið guSlega fyrirheit: „Hvers sem þér biSjið
föSurinn í mínu nafni, þaS mun hann veita yðr“. Bœn þess
manns, sem lifir í drottni, í honum, en ekki fyrir utan hann, er
aldrei ónýt. Hann segir : „Án mín megnið þér ekkert“ ; en maSr-
inn er án drottins, þegar hann er íyrir utan hann. Hver vill
ganga á móti dauðanum og standa fyrir utan drottin ? Hver
vill vera án drottins á hinni vondu tíð, þegar eigin vanmáttr
er orðinn augsýnilegr og áþreifanlegr ? Berjist þá allir fyrir því,
að þeir sé fast samvaxnir frelsara sínum, aS þeir geti fundiS hans
mátt í sér, þegar eigin máttr er niðr brotinn, og geti heilsað upp
á dauðann með skáldinu : „í Kristí krafti’ eg segi: kom þú
sæll þegar þú vilt“.
I ritgjörð um „alþýðumenntan" í „Fjallkonunni" (9. Júlí)
stendr:
„Á kristindómskennslu ætti eigi aS byrja fyr en sama áriS
og börnin eru fermd, því að það er eigi einungis óbœtileg tíma-
eySsla, heldr og hinn rnesti andlegr heilsuspillir fyrir ungling-
ana að láta þá sitja vetrurn saman við að þylja upp aftr og aftr
„lvveriS“ sitt, sein þáu náttiirlega aldrei geta skiliS og verða svo
leið á, að þau íorSast að hugsa nokkurn tíma um efni þess, þeg-