Sameiningin - 01.09.1886, Side 3

—99—
nauðarstööuna stórum, og breytir henni í allt aðra, margfalt
manmiðlegri mynd heldr en hvervetna í heiðingja-löndunum,
og boðar stöðugt vissa von um algjört mannfrelsi. Og vonin
rœttist með hinum fyrirheitna frelsara. Yér lesum í Lúk. 4,16
o. n. v. um Jesúm Krist, að þá er hann, nýkominn frá skírn sinni
í Jórdan og freisting sinni í eyðimörkinni, heimsœkir œskuað-
setr sitt Nazaret og gengr þar inn í samkunduhúsið, þá er hon-
um fengin spádómsbók Esajasar í hendr. Hann flettir upp bók-
inni og les þar þessi orð: „Andi drottins er yfir mér; þess vegna
hefir hann smurt mig til að flytja fátœkum gleðilegan boðskap,
sent migtilaðboða herteknum lausn, blindum,
að þeir fái sýn sína aftr, láta hina þjáðu lausa, og að kunngjöra
hið þóknanlega ár drottins". Og er hann leggr bókina aftr, segir
hann: „I dag hefir þessi ritning rœtzt fyrir yðrum eyrum“. ]);ir
sem í spádómi þessum er nefnt „hið þóknanlega ár drottins“,
þá er þar átt við hið fullkomna frelsistímabil, sem kristindómrinn
átti af sér að geta, og sem bæði hið svo kallaða sabbatsár, er halda
skyldi í ísrael 7. hvert ár, og eins hið svo kallaða júbílár, er hald-
ið var 50. hvert ár, átti að fyrirmynda. En í guðs lögmáli, sem
Israel lifði undir, stóðu þessar ákvarðanir : „Ef þú kaupir hebresk-
an þræl, þá skal hann þjóna þér 6 ár, en á 7. ári skal hann fara
frjáls ókeypis“ (2. Mós. 21, 2). Og: „þú skalt halda heilagt hið
50. ár, og boða frelsi í landinu fyrir alla þá, sem búa í því“ (3.
Mós. 25, 10). Með Jesú Kristi er hinum ánauðuga mannheimi
upp runnið endalaust sabbatsár, eilíft júbílár. Upp frá þeirri
stund, er frelsarinn er kominn fram á sjónarsvið heimsins, má
heyra guðlega kærleiksrödd, sem segir, ekki við ísraelsþjóð eina
eins og forðum við Sínaí-fjall, þá er hin 10 boðorð voru fyrst
birt mönnum, heldr við hvert einstakt mannsbarn af öllum þjóð-
um heimsins: „Eg er drottinn þinn guð, sem leiddi þig út úr
þrældómshúsinu". þrældómr getr ekki lengr staðizt en þangað
til náð guðs í Jesú Kristi er orðin að ríkjanda lífsafli í hjarta
mannsins. þá er mannkynið hetir eignazt himneskan frelsara,
sem af óendanlegum kærleik gengr í dauðann, kvalafullan
krossdauða, fyrir hina bágstöddu dauðans kynslóð, og lætr svo
boða hverri einstakri sál: „þú átt að elska guð af öllu
hjarta og náunga þinn eins og sjálfan þig“, og: „Af því skulu
allir sjá, að þér eruð mínir lærisveinar, að þér elskið hver ann-
an“, og: „það, sem þér viljið að mennirnir gjöri yðr, það eigið
þér einnig þeim að gjöra‘“ og: „það, sem þér gjörðuð einum af