Sameiningin - 01.12.1887, Qupperneq 9

—153—
til af prestum félagsins, að þeir fermdi ungmennx fyr en þau
hefði að minnsta kosti um eins árs tíma gengið reglulega á
sunnudagsskóla. það vildi, að alvarlega væri varað við því í
söfnuðunum, að lögð væri við kristindómsfrœðslu aðaláherzlan
á utanbókar-kunnáttu, og það vildi, að það væri brýnt fyrir
mönnum, að allt væri komið undir því, að námsefnið yrði
andleg eign unglingsins.—það var þörf og heppileg ályktan þetta,
enda virtust allir þeir, er á kirkjuþinginu sátu, að vera 'henni
hjartanlega samþykkir. En nxi er spursmálið: Hefir almenn-
ingr safnaða vorra fest þessa ályktan, sem auðvitað hlýtr að
vera bindandi fyrir alla þá, er kirkjufélaginu til heyra, í huga
sér ? Hefir hiin verið brýnd fyrir fólki í hverjuxn söfnuði ? Eru
ekki margir heyrandi til söfnuðum vorum, sem ekkert vita um,
að þessi ályktan fermingunni viðvíkjandi hefir verið tekin af
kirkjufélaginu ? Vér erum hræddir um, að almenningr hafi enn
þá gefið ályktaninni of lítinn gaum. Og að einu má ganga
sem alveg vísu : Allr þorri þess fólks, sem nýkomið er hingað til
lands frá Islandi, hefir eðlilega enga hugmynd um, hvað kirkju-
þing vort hið síðasta hefir ályktað viðvíkjandi fermingunni.
það má því búast við, að eigi svo fáir íslendingar, sexn nú eru
hér í landinu og sem eiga ófermd börn, er komin eru á ferming-
araldr, eftir því, sem á Islandi er kallað, búizt við, sökum þess
að þeir vita ekki, hvað uin þetta mál hefir verið ályktað, að geta
fengið þessi börn sín fermd á næsta vori eða sumri í söfnuðum
vorum, ef þau að eins þá „hafa aldrinn“ og „kunna kverið sitt“
eftir að liafa „gengið til prests“ svo sein mánaðar tíma einu sinni
eða tvisvar í viku áðr en fermingin fer fram. Ályktan kirkju-
félagsins þarf að verða öllum kunnug, sem enn þá ekki þekkja
hana, til þess að enginn búist við, að unglingar verði fermdir
nærri því undirbúningslaust, eins og almenningsálitið íslenzka
of oft hefir heimtað. Ekki að eins prestarnir í kirkjufélaginu,
heldr allir, sem bera velferðarmál kristindómsins fyrir brjósti,
verða að sjá um, að því verði greinilega fram fylgt fermingunni
viðvíkjandi, sem ályktað hefir verið af kirkjuþinginu, og af
öllum mætti koma þeirri ineðvitund inn í huga almennings, að
það sé hinn hræðilegasti voði, að menn láti ferma börnin sín fyr
en þau hafa fullt vit á, hvað það er, sem þau fyrir augliti guðs
og í hans nafni skuldbinda sig til með fermingunni. Og það
verðr þá jafnframt að giörast mönnum skiljanlegt, að það að