Sameiningin - 01.12.1887, Síða 11

myndi þá skiljást, að þaö er ekkert mannlegt vit í því, aS segiast
vera eSa vilja vera kristinn maðr, og standa þó alveg fyrir ntan
þá guSlegu stofnan, sem til þess er sett aS kristindómrinn geti
lífi haldiS í mannlegu telagi, ekkert vit í því að telja sig lúterskr-
ar trúar, og snúa þó bakinu aS sinni eigin lútersku kirkju. Og
þeim ungtnennum, sem hér hafa fermzt í söfnuSum vorum, myndi
eigi liafa veriS unnt, að leiSa það yfir samvizku sína, að slíta sig
frá sinni eigin kirkju innan lengri eða skemmri tíma eftir aS þau
hafa fermd verið, eins og sum hafa þegar gjört, svo framarlega
sem þau hefSi á sínum fermingardegi skilið, hve álvarlegt spor á
æfi sinni þau voru þá aS stíga. Allt það losæSi og allr sá ruglingr,
sem er á nú veranda kirkjulífi voru, stafar af því fremr öllu öSru
aS rneSal almennings hefir fyrir eldgamlan íslenzkan ríkiskirkju-
vana náS að verða ríkjandi rammskakkr skilningr á fermingunni.
þeim öfuga og háskalega skilningi þurfa söfnuSirnir að kosta
kapps um að út rýma, svo að fermingin, í staS þess að verða
kirkju vorri til lífs, verSi henni ekki til dauða.
Láti menn þá sjá, aS allir þeir unglingar, heyrandi til fólki í
söfnuSunum eða utan þeirra, sem hugsaS er til að verSi fermdir á
næsta sumri, bíS' ekki með að leita sér þeirrar kristindóms-
frœSslu, sem fáanleg er, þangaS til á útmánuSum eSa í vor. Og
enginn fari hér eftir fram á það við nokkurn prest kirkjufélags-
ins, að hann fermi nokkurn þann ungling, sem ekki verðr feng-
inn til aS fullnœgja þeim skilyrðum fermingunni viSvíkjandi, sem
ályktan kirkjuþingsins heldr fram.
---------<XX)---------
Jólin fara í hönd. Dagarnir hafa veriS aS styttast hér á
norSrhveli jarðarinnar allt aS þessu eins og ávallt þennan seinna
helming af árshringnum. SkammdegiS er bráSum orSið eins og
jiað verSr mest. MyrkraríkiS í náttúrunni hjá oss nær sínu
bæsta stigi, þegar komiS er mjög nálægt almanaksáramótunum.
þaS heldr ekki áfram að vaxa og magnast allt að seinasta kvöldi
ársins. þaS fer aS birta, dagarnir fara að lengjast, áSr en árið
er áenda. Spámaðrinn Sakarías segir (14, 7) : „TJndir kvöld mun
verSa ljós“. Um sama leyti og kristnir menn halda sín jól héldu
menn víSa um hið forna Rómaveldi, áðr en öld kristindómsins upp
rann, gleSihátíð út af því, að vetrarsólstöðurnar væri komnar og
dagsljósið tekið til að vaxa, en náttmyrkrin tekin aS dvína. Menn