Sameiningin - 01.11.1888, Blaðsíða 1

M&maffarrit til atwðiiings hirkýu og kridindömi ídemdbnga,
gefið' út af hinu ev. lút. kvrkjufélagi laL i Vestrhmrrd.
RITSTJÓRI JÓN DJARNASON,.
3. árg. WINNIPEG, NÓVEMBER, 1888. Nr. 9.
Y mhugsunarefni vovt út af þcssum dýrmæta kafia
af fjallrœöu frelsaransJ) er tvennt: salt og ljós.
'í Kristindómrinn sem salt og kristindómrinn sem
ljós. Eg ætti eiginlega fyrst að tala um saltið,
gf og þar ú eftir um ljósið, en eg ætla þó að tala
’fífp' fyrst um það, sem seinna er. Kristindómrinn á
að verða öllum mönnum ljós, sem skín með himneskri,
guðlegri birtu inn í hinn dimma dauðans dal, er fyrir
öllum liggr fyr eða síðar að ferðast um. Kirkjan, sem
heíir kristindóminn meðferðis, á að dreifa hinu hræðilega
dauðamyrkri frá augum manna, á að geta látið hið dimma
ský, sem grúfir yfir mönnum á þeirra krossgöngu, fá á sig
huggunarríkan, himneskan bjarma. Og það, að kristindómr-
inn í sjálfu sér er þvílíkt inndælt og elskulegt ljós, getr
látið dauðaskýið fá á sig þvílíkan blessaðan bjarma, það
er nú í rauninni hinn gleðilegasti sannleikr fyrir oss, sem
til er. Hve óteljandi mannstár hefir þessi sannleikr af
þerrað á hinum jmngu raunastundum eða mótlætistímabil-
um lífs og dauða! Eða þó að tárin hafi nú haldið áfram
að hrynja af mannleguui augum, þá er krossinn lá þungt
1) Matt. 5, 13—16. Rœða, scm ritstjóri ,,Sam.“ Hutti í ísl. kirkjunni i
Winnipeg sunnud.-kvöldið 28. Okt. (í Vetrarbyrjan).