Sameiningin - 01.04.1891, Blaðsíða 3

—19
það breiddi sitt lira yfir lönd, yfir höf,
á lifenda bústaS, á dáinna gröf.“
Kristnir menn gleyma því oft, að trúarlíf postulanna
stóö ekki alit í einu fullmyndað, en að það þroskaðist smátt
og sinátt frá undr lítilli byrjan, á sama hátt og gróðrinn
í grasaríkinu vex smátt og smátt, eftir að hann eitt vorið
eftir annað er risinn upp frá dauðum. Mönnum hættir mjög
við innan sjálfrar kristninnar, að ímynda sér trúarlærdóm
þann, sem vér höfum frá Jesú Kristi, fullmyndaðan í sál-
um lærisveinanna svo að segja frá fyrstu stund eftir að
þeir gengu honum á hönd og tóku til að trúa á hann.
Menn athuga langt um of lítið hið andlega vaxtar-lögmál,
sem gengr í gegn um heilaga ritning, nýja testamentið
engu siðr en gamla testamentið. Og þegar menn ekki taka
eftir þeiin vexti í trúarlífi postulanna, né hinum tilsvar-
anda vexti þess opiuberunarorös, sem til þeirra kom frá
frelsaranum, þá dylst mönnum líka að mestu leyti sú and-
lega barátta, sem þeir urðu gegn um að ganga út af þeim
trúarvexti. Aðr en lærisveinar drottins til forna voru í
andlegu tilliti vaxnir upp í þá trúarþekking, að segja mætti
þeir væri komnir „til aldrshæðar Krists fyllingar“, eins og
Páll postuli kemst að orði í bréfinu til Efesusmanna (4,
13), urðu þeir að ganga stór-mikla sálarbaráttu í gegn.
þjóðtrú Forngrikkja bjó til æfintýri um það, hvernig vís-
dóms- eða menntagyðjan Aþena hefði til orðið. Hún kom
fijúgandi, sagði sagan, út úr höfði hins œðsta guðs Seifs
í einu vetfangi, fullmynduð. Trúarspekin kristilega, sem
postular Jesú Krists lifðu fyrir og dóu fyrir og sem íyrir
vitnisburð þeirra, orð nýja-testamentis-ritninganna, hefir lagt
milíónir mannshjartna undir drottin, — hún á allt öðru
vísi uppruna, og sá uppruni er alveg samkvæmr því þroska-
lögmáli, sem mannsandinn ásamt öllu vaxtaríki guðs hér á
jörðinni er háðr. Hún vex smátt og smátt eins og jurt-
irnar á vordegi upp áf hinuin andlegu frœkornum eilífs
lífs, sem Jesús sáði í jarðveg lijartnanna.
það eru ákaflega mikil umbrot í náttúrunni á liverju
vori. Lífið hið nýja er að rísa upp og brjótast fram úr
dauðanum. Og um leið eru eftirleifar lieilmikils gróðrar-
O O