Sameiningin - 01.04.1891, Qupperneq 8

24-
Og þennan vöxt hins kristilega tráarlífs hjá öllum sín-
um söfnuhum ber þessi postuli sí og æ fyrir brjósti. Hann
gengr aldrei út frá því, að Kristr sé fullmyndaör hjá nokkr-
um nýkristnuðum manni. Vorstríð, andlega Apríl-baráttu
veit hann að allir hljóta gegn um að ganga áðr en þeir
fái skilið, „hvilik sé breidd, lengd, dj'pt og hæð“ guðlegrar
kærleiksopinberunar.
„Hann þroskaðist að vizku og aldri og náð hjá guði
og mö'nnum" — segir hin heilaga guðspjallasaga (Lúk. 2. 52)
um Jesúm. „Vaxið'1 — segir hin postullega prédikan til
fólksins, sem fyrir skömmu hafði tekið trú, — „í náð og
þekking drottins vors Jesú Krists“ (2. Pét., 3, 18).
Hugsi þá enginn kristinn maðr, að hann í einni svip-
an geti orðiö fullorðinn í trúnni. Gleymið ekki, kristnir
menn, vorþroska og vorstríði kristindómsins.
„ N Ý T RÚ A RB RÖ G Г.
Eftir séra Friðrik J. Bergmann.
-—o------
Vmsir tala um ný trúarbrögð. Kristindóminn álíta þeir
úreltan; liann hati þegar tapaö gildi sínu. Hann hafi verið
góðr á sínum tíma, en sá tími sé þegar liðinn; hann hafi
þá uppfyllt kröí’ur mannsandans og fullkomlega bœtt úr
trúai þörönni. En síðan hafi andi mannsins þroskazt. þegar
vanþekkingin sé mikit í heiminum, sé trúarþörfin að sama
skapi sterk. þegar menn viti lítið', þurfi menn að trúa
mikiff. Nú hafi mannsandinn hrist af sér vanþekkinguna;
nú viti menn svo margfalt meira en áðr. þess vegna sé
trúarþörfin að minnka og breytast. Mönnutn sé nú ómögu-
legt aö trúa eins miktu og áör; ómögulegt að trúa því
sama og áðr.
þess vegna er talað um ný trúarbrögö, sem teysa eigi
trúarbrögð kristindómsins af hóimi. Reyndar virðist ekkert
samrœmi eiga sér stað um það, hvernig þau eigi að vera,
að öðru leyti en því, að mönnum virðist koma saman um,
að þau eigi að vera ógnar-eiufökl, innihalda sem fæst atriði,
vera sem allra breiöust, svo sem flestir sjái sér fœrt að
játast undir þau, án þess aö taka mjög nærri sér. Yfir