Sameiningin - 01.04.1891, Side 11

—27—
aS eins a<5 þenjast viö þrýsting sorgarinnar. Kristindómr-
inn nefnir þessa huggun og heldr henni upp fyrir líöanda
manninum. þegar hún er ekki þegin, segir kristindómrinn
þaö sé af sömu ástœSum og að læknislyfiö, sem bjarga
mætti lífi hins líkamlega sjúka manns, stundum er ekki þegið.
Enn hefir enginn haft neina aðra œðri huggun að bjöða
í raunum lífsins en lcristindómrinn. Og hann verðr aldrei
úreltr fyr en önnur, ný trúarbrögð hafa ágætari huggun
að bjóða. þau veröa að eiga eitthvert öflugra huggunar-
orð, til að friða með mannshjartaö, sundr flakandi í sárum,
en orð kristindómsins um eilíft líf, frelsi, miskunn, líkn
og fyrirgefning. það oi'ð hefir enn ekki verið talað. Er
ekki óhætt að segja, að það muni hvorki í hug né hjarta
nokkurs manns enn þá hafa komið?
Enn hefir ekkert orð haft önnur eins ummyndandi á-
hrif á mannlífiö og orð kristindómsins. þáð hefir haldið á
lofti hinni œðstu og fegrstu fullkomnunarhugmynd, sem
enn þekkist. Og það hefir kennt flestum hinum göfugustu
öndum nítján alda að elska þessa hugmynd um mannlega
fullkomnan og laga allt líf sitt eftir henni. Ef heimrinn
yfirgefr þessa hugmynd um mannlega fullkomrian og snýr
sér frá henni, verðr einhver að hafa nefnt aðra œöri, göf-
ugri, háleitari fullkomnunarhugmynd, sem meira ævaranda
gildi hefir og er í meiri skyldleik viö hið bezta og
sannasta í manneðlinu. Enn þá hefir enginn svo mikið
sem nefnt hana á nafn. Og á meöan er boðskapr kristin-
dómsins um hana jafn-langt frá því að vera úreltr og hann
var, þegar fiskimennirnir forðum voru sendir út, til aö
gjöra allar þjóðir að lærisveinum.
Yfir liöfuð vrði þau trúarbrögð, sem koma ætti í stað
kristindómsins, að hafa meira vald yfir manninum. Ahrif
þeirra til helgunar og betrunar yrði að vera ötíugri. þau
þyrfti að hafa meira afl til að ummynda líf Jijóðanna og
einstaklinganna. Ef þeim verðr ekki unnt að gjöra mann-
lífið betra og fullkomnara en kristindóminum, snúa menn
óðara við þeim bakinu. þau þurfa aS vera þess umkomin,
að skapa sterkari siðferðisleg umbrot í sálum manna;
annars ná þau ekki tilgangi sínum.