Sameiningin - 01.11.1893, Blaðsíða 1

♦ ♦ ♦
Kánaðarrit til stuðnings kirkju og kristindómi ídendinga,
gejið' út af hinu ev. lút. kirkjufélagi íd. i Vcstrheimi.
RITSTJÓRI /Ó/V BJARNASON,
8. árg. WINNIPEG, NÓVEMBER 1893. Nr. 9.
DAVlÐS SÁLMB 130.
Eftir séra Valdemar Briem.
(Lag: |>ín miskunn, ó, gu'ð, er sem Eimininn há.)
1. Úrdj úpinu kalla eg, drottinn, til þín
í dýrðinni hiranesku þinni.
Ó, virzt þú í hæðinni heyra til mín
°g hyggja að grátbeiöni minni.
2. O, drottinn, ef misgjörðir muna þú vilt,
þá mun eg ei staðizt fá dóminn;
en iðrunarkvak mitt og andvarp tak gilt,
þú, eilííi vegsemdarljóminn!
3. Eg rciði mig, guð, ei á réttlæti mitt,
mig reiði’ eg á gœzkuna þína,
og bíð þess, að auglitið blessaða þitt
þú bjart látir aftr inér skína.
4. Eg bíð hér sem vörðr um niðdimma nótt;
á nóttina tekr að líða.
Eg bíð þess, að röðullinn renni nú skjótt,
þú,, réttlætiss'óiin hin blíða.