Sameiningin - 01.11.1893, Blaðsíða 10

—138—
manns að' svara já upp á þessa spurning. En þaS já ju-ði fyrst
og fremsfc þvert ofan í opinberan guðs orðs yfir höfuð, og í ar.n-
an stað algjör meiningarleysa samkvæmfc orðalagi þessarar lík-
iugar. Er nokkurfc vifc í því, að dauðir, rotnaðir og þar af leið-
andi óætir fiskar, sem eitfc sinn hafa verið dregnir úrsjó og þeim
síðan iiefir verið kastað út aftr, verði seinna dregnir lifandi að
landi? Býsfc nokkur fiskimaðr við nokkru sliku? Og uftr —-
getið þér með nokk.ru skynsamlegu viti búizfc við því, að þeir
menn, sem ekki verða gengnir guði á hönd og búnir að kjósa
sér vist í guð.s ríki, þegar dómsdagr kcmr, gjöri það úr því? Og
hvað sem öllum slíkurn getgátum líðr, þá munið eftir því, að
drofcfcinn kallar á oss alla inn í ríkið sitt eins og lífið, hið eilífa
lífið, liggi við. Sjáið um, að þér verðið andlega lifandi, en' ekki
andlega dauðir, þegar þér af hinum mikla fiskimanni verðið
dregnir í netinu hans upp á strönd eilífðarinnar.
NEAliER, AIY GOD, TO TIIEE.
Eftir Sarah Flowcr Adams. J>yðing eftir séra Mattías Jokkumsson.
1. Hærra, minn guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín;
hljóma skal harpan mín:
,: hærra, minn guð, til þ’n,:,
hærra til þín!
2. Villist eg vinum frá
vegmóðr, einn,
köld nótfc sé kringum mig,
koddi minn steinn,
heilög sé heimvon mín:
,: hærra, minn guð, til þín,:,
. hærra til þín!
3. Sofanda sýn mér þá
sólstigans braut,