Sameiningin - 01.06.1894, Page 8

þannig. Vér höldum oss þó hér við' orðin í hinum upphaflega
búningi þeirra, með því að þau skýra svo ágætlega efni það, er
vér viidum nú tala um. þá er þeir Jósúa tóku fram, að skuggi
Kanaausmanna væri frá þeim vikinn, vildu þeir, að ísraelslýð
yrði skiljanlegt, að þetta fólk væri engan veginn svo hræðilegt;
þeim væri nauða-illa borgið, þar sem þeir væri sviftir því, er þeir
gæti haft fyrir skugga til að skýla sér með. það er nærri því
sama og sagt hefði verið: „Guð sjálfr cr frá þeim vikinn"; enda
segja þeir rétt á eftir: „og drottinn er með oss; verið óhræddir!“
En nú er að athuga skuggana, sem tilheyra mannlífinu al-
mennt. Vér hræðumst ylir höfuð að tala skuggamyndir lífs og
dauða, og því verðr aldrei neitað, að þær eru í sannleika sumar
— margar — hræðilegar, sorglegar, grátlegar. En það eru líka
til inndælar skuggamyudir. Forsœlan og myrkrið og nóttin
eru líka drottins, og svo er þá líka öllu þessu dýrmætt evangelí-
um samfara. það er inndælt að sitja úti eða ganga vitiásumar-
kvöldum eftir brennheita daga, af því að maðr er þá kominn í
skuggann. það gleymist oss sízt nú, er hinn heiti árstími
enn þá einu sinni ernýkominn til vor. Ó, live inndæl eru sumar-
kvöldin eftir þessa heitu daga! Myrkrið kvöldsins og nætrinn-
ar — hvílík blessuð sólhlif frá drottni! Meðan nóttin stendr
yfir útanda jurtirnar því loftefni, sem myndi deyða þær, ef
nóttin kœmi ekki yfir þær. Sama lögmálið ræðr í hinu sið-
ferðislega og andlega lífi manna. Mannlífið er stundum dimm
nótt, mannssálin öll í skugganum. Menn harma sér út af því
náttmyrkri, og gleyma því, að það hjálpar einatt hinu andlega
lífi svo stórkostlega við. Hvernigþá? Á þann híitt, að það
hverfa þá svo mörg öfl úr manneðlinu, sem myndi gjöra út
af viö manninn, ef allt af væri dagsbirta og sólskin. — Lítum á
þjóðlíf ísraelsmanna. Hið 40 ára langa ferðalag um eyðimörk-
ina var ein samanhangandi ervið nótt. þeir voru allt af í skugg-
anum: sífellt í hættuin, þrengingum, með opinn dauðann fyrir
augunum. Hugsum oss, að þeir heíði á 2 eða 3 vikum, þvi
leiðin er nú í rauninni ekki lengri, þrengingalaust komizt til
hins fyrirheitna lands, sloppið við þessalöngu og þreytandi nótt.
Myndi þeir hafa náð landinu og haldið því þá? Engan veginn.
þeir myndi hafa legið flatir fyrir Kanaansmönnum, og annað-
hvort allir fallið fyrir svcrðseggjum þeirra, eða, jiví að berjast